Chant अथ प्रथमोऽध्यायः
धृतराष्ट्र उवाच
1 / 1 धर्मक्षेत्रे कुरुक्षेत्रे समवेता युयुत्सवः। मामकाः पाण्डवाश्चैव
किमकुर्वत संजय।।
संजय उवाच
1 / 2 दृष्ट्वा तु पाण्डवानीकं व्यूढं दुर्योधनस्तदा।
आचार्यमुपसङ्गम्य राजा वचनमब्रवीत्।।
1 / 3 पश्यैतां पाण्डुपुत्राणामाचार्य महतीं चमूम्। व्यूढां द्रुपदपुत्रेण तव
शिष्येण धीमता।।
1 / 4 अत्र शूरा महेष्वासा भीमार्जुनसमा युधि। युयुधानो विराटश्च
द्रुपदश्च महारथः।।
1 / 5 धृष्टकेतुश्चेकितानः काशिराजश्च वीर्यवान्। पुरुजित्कुन्तिभोजश्च
शैब्यश्च नरपुङ्गवः।।
1 / 6 युधामन्युश्च विक्रान्त उत्तमौजाश्च वीर्यवान्।
सौभद्रो द्रौपदेयाश्च सर्व एव महारथाः।।
1 / 7 अस्माकं तु विशिष्टा ये तान्निबोध द्विजोत्तम। नायका मम सैन्यस्य संज्ञार्थं
तान् ब्रवामि ते।।
1 / 8 भवान् भीष्मश्च
कर्णश्च कृपश्च समितिंजयः.।
अश्वत्थामा विकर्णश्च सौमदत्तिस्तथैव च।।
1 / 9 अन्ये च बहवः शूरा मदर्थे त्यक्तजीविताः। नानाशस्त्रप्रहरणाः सर्वे
युद्धविशारदाः।।
1 / 10 अपर्याप्तं तदस्माकं बलं भीष्माभिरक्षितम्। पर्याप्तं त्विदमेतेषां
बलं भीमाभिरक्षितम्।।
1 / 11 अयनेषु च सर्वेषु यथाभागमवस्थिताः। भीष्मेवाभिरक्षन्तु भवन्तः सर्व एव
हि।।
1 / 12 तस्य संजनयन हर्षं कुरुवृद्धः पितामहः। सिंहनादं विनद्योच्चैः शङ्खं दध्मौ
प्रतापवान्।।
1 / 13 ततः शङ्खाश्च भेर्यश्च पणवानकगोमुखाः। सहसैवाभ्यहन्यन्त स
शब्दस्तुमुलोऽभवत्।।
1 / 14 ततः श्वेतैर्हयैर्युक्ते महति स्यन्दने स्थितौ। माधवः पाण्डवश्चैव दिव्यौ
शङ्खौ प्रदध्मतुः।।
1 / 15 पाञ्चजन्यं ह्रषीकेशो देवदत्तं धनंजयः। पौण्ड्रं दध्मौ महाशङ्खं भीमकर्मा
वृकोदरः।।
1 / 16 अनन्तविजयं
राजा कुन्तीपुत्रो युधिष्ठिरः। नकुलः
सहदेवश्च सुघोषमणिपुष्पकौ।।
1 / 17 काश्यश्च परमेष्वासः शिखण्डी च महारथः। धृष्टद्युम्नो विराटश्च
सात्यकिश्चापराजितः।
1 / 18 द्रुपदो द्रौपदेयाश्च सर्वशः पृथिवीपते। सौभद्रश्च
महाबाहुः शङ्खन्दध्मुः पृथक्पृथक्।।
1 / 19 स घोषो धार्तराष्ट्राणां हृदयानि व्यदारयत्। नभश्च पृथिवीं चैव तुमुलो
व्यनुनादयन्।।
1 / 20 अथ व्यवस्थितान्दृष्ट्वा धार्तराष्ट्रान् कपिध्वजः। प्रवृत्ते
शस्त्रसम्पाते धनुरुद्यम्य पाण्डवः।।
1 / 21 हृषिकेशं तदा वाक्यमिदमाह महीपते।
अर्जुन उवाच
सेनयोरुभयोर्मध्ये रथं स्थापय मेऽच्युत।।
1 / 22 यावदेतान्निरीक्षेऽहं योद्धुकामानवस्थितान्। कैर्मया सह योद्धव्यमस्मिन्
रणसमुद्यमे।।
1 / 23 योत्स्यमानानवेक्षेऽहं य एतेऽत्र समागताः। धार्तराष्ट्रस्य
दुर्बुद्धेर्युद्धे
प्रियचिकीर्षवः।।
संजय उवाच
1 / 24 एवमुक्तो हृषीकेशो गुडाकेशेन भारत। सेनयोरुभयोर्ध्ये स्थापयित्वा रथोत्तमम्।।
1 / 25 भीष्मद्रोणप्रमुखतः सर्वेषां च महीक्षिताम्। उवाच पार्थ पश्यैतान् समवेतान्
कुरुनिति।।
1 / 26 तत्रापश्यत्स्थितान्
पार्थ
पितॄनथ पितामहान्। आचार्यन्मातुलान्भातॄपुत्रान्पौत्रान्सखींस्तथा।।
1 / 27 श्वशुरान् सुहृदश्चैव सेनयोरुभयोरपि। तान् समीक्ष्य स कौन्तेयः सर्वान्
बन्धूनवस्थितान्।।
1 / 28 कृपया परयाविष्टो विषीदन्निदमब्रवीत्।
अर्जुन उवाच
दृष्ट्वेमं स्वजनं कृष्ण युयुत्सुं समुपस्थितम्।।
1 / 29 सीदन्ति मम गात्राणि मुखं च परिशुष्यति। विपथुश्च शरीरे मे रोमहर्षश्च
जायते।।
1 / 30 गाण्डीवं स्रंसते हस्तात्त्वक्चैव परिदह्यते। न च शक्नोम्यवस्थातुं
भ्रमतीव च मे मनः।।
1 / 31 निमित्तानि च पश्यामि विपरीतानि केशव। न च श्रेयोऽनुपश्यामि हत्वा
स्वजनमाहवे।।
1 / 32 न काङ्क्षे विजयं कृष्ण न च राज्यं सुखानि च। किं नो राज्येन गोविन्द किं
भोगैर्जीवितेन वा।।
1 / 33 येषामर्थे काङ्क्षितं नो राज्यं भोगाः सुखानि च। त इमेऽवस्थिता युद्धे
प्राणांस्त्यक्त्वा धनानि च।।
1 / 34 आचार्याः पितरः पुत्रास्तथैव च पितामहाः। मातुलाः श्वसुराः पौत्राः श्यालाः
सम्बन्धिनस्तथा।।
1 / 35 एतान्न हन्तुमिच्छामि घ्नतोऽपि मधुसूदन। अपि त्रैलोक्यराज्यस्य हेतोः किं
नु महीकृते।।
1 / 36 निहत्य धार्तराष्ट्रान्नः का प्रीतिः स्याज्जनार्दन। पापमेवाश्रयेदस्मान्
हत्वैतानाततायिनः।।
1 / 37 तस्मान्नार्हा वयं हन्तुं धार्तराष्ट्रान् स्वबान्धवान्। स्वजनं हि कथं
हत्वा सुखिनः स्याम माधव।।
1 / 38 यद्यप्येते न पश्यन्ति लोभोपहतचेतसः। कुलक्षयकृतं दोषं मित्रद्रोहे
च पातकम्।।
1 / 39 कथं न
ज्ञेयमस्माभिः पापादस्मान्निवर्तितुम्।
कुलक्षयकृतं दोषं प्रपश्यद्भिर्जनार्दन।।
1 / 40 कुलक्षये प्रणश्यन्ति कुलधर्माः सनातनाः। धर्मे नष्टे कुलं
कृत्स्नमधर्मोऽभिभवत्युत।।
1 / 41 अधर्माभिभवात्कृष्ण प्रदुष्यन्ति कुलस्त्रियः। स्त्रीषु दुष्टासु
वार्ष्णेय जायते वर्णसङ्करः।।
1 / 42 सङ्करो नरकायैव कुलघ्नानां कुलस्य च। पतन्ति पितरो ह्येषां
लुप्तपिण्डोदकक्रियाः।।
1 / 43 दोषैरतैः कुलघ्नानां वर्णसङ्करकारकैः। उत्साद्यन्ते
जातिधर्माः कुलधर्माश्च शाश्वताः।।
1 / 44 उत्सन्नकुलधर्माणां मनुष्याणां जनार्दन। नरकेऽनियतं
वासो भवतीत्यनुशुश्रुम।।
1 / 45 अहो बत महत्पापं कर्तुं व्यवसिता वयम्। यद्राज्यसुखलोभेन हन्तुं
स्वजनमुद्यताः।।
1 / 46 यदि मामप्रतीकारमशस्त्रं शस्त्रपाणयः। धार्तराष्ट्रा रणे हन्युस्तन्मे
क्षेमतरं भवेत्।।
संजय उवाच
1 / 47 एवमुक्त्वार्जुनः संख्ये रथोपस्थ उपाविशत्। विसृज्य सशरं चापं
शोकसंविग्नमानसः।।
ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे
श्रीकृष्णार्जुनसंवादेऽर्जुन विषादयोगो नाम प्रथमोऽध्यायः।।
Go To Top
 ऊपर जाने के लिये
Chant
अथ द्वितीयोऽध्यायः
संजय उवाच
2 / 1 तं तथा कृपयाविष्टमश्रूपूर्णाकुलेक्षणम्।विषीदन्तमिदं
वाक्यमुवाच मधुसूदनः।।
श्रीभगवानुवाच
2 / 2 कुतस्त्वा कशमलमिदं विषमे समुपस्थितम्।अनार्यजुष्टमस्वर्ग्यमकीर्तिकरमर्जुन।।
2 / 3 क्लैब्यं मा स्म गमः पार्थ नैतत्त्वय्युपपद्यते। क्षुद्रं हृदयदौर्बल्यं
त्यक्त्वोत्तिष्ठ परंतप।।
अर्जुन उवाच
2 / 4 कथं भीष्ममहं संख्ये द्रोणं च मधुसूदन। इषुभिः
प्रतियोत्स्यामि पूजार्हावरिसूदन।।
2 / 5 गुरूनहत्वा हिमहानुभावाञ्छ्रेयो भोक्तुं भैक्ष्यमपीह लोके।
हत्वार्थकामांस्तु गुरूनिहैव भुञ्जीय भोगान् रुधिरप्रदिग्धान्।।
2 / 6 न चैतद्विद्मः कतरन्नो गरीयो यद्वा जयेम यदि वा नो जयेयुः। यानेव
हत्वा न जिजीविषामस्तेऽवस्थिताः प्रमुखे धार्तराष्ट्राः।।
2 / 7 कार्पण्यदोषोपहतस्वभावः पृच्छामि त्वां धर्मसंमूढचेताः। यच्छ्रेयः
स्यान्निश्चितं ब्रूहि तन्मे शिष्यस्तेऽहं शाधि मां त्वां प्रपन्नम्।।
2 / 8 न हि प्रपश्यामि ममापनुद्याद्यच्छोकमुच्छोषणमिन्द्रियाणाम्। अवाप्य
भूमावसपत्नमृद्धं राज्यं सुराणामपि चाधिपत्यम्।।
संजय उवाच
2 / 9 एवमुक्त्वा हृषीकेशं गुडाकेशः परंतप । न योत्स्य इति गोविन्दमुक्त्वा तूष्णीं
बभूव ह।।
2 / 10 तमुवाच हृषीकेशः प्रहसन्निव भारत।
सेनयोरुभयोर्मध्ये विषीदन्तमिदं वचः।।
श्री भगवानुवाच
2 / 11 अशोच्यानन्वशोचस्त्वं प्रज्ञावादांश्च भाषसे। गतासूनगतासूंश्च नानुशोचन्ति
पण्डिताः।।
2 / 12 न त्वेवाहं जातु नासं न त्वं नेमे जनाधिपाः। न चैव न भविष्यामः सर्वे वयमतः
परम्।।
2 / 13 देहिनोऽस्मिन् यथा देहे कौंमारं यौवनं
जरा। तथा
देहान्तरप्राप्तिर्धीरस्तत्र न मुह्यति।।
2 / 14 मात्रास्पर्शास्तु कौन्तेय शीतोष्णसुखदुःखदाः।
आगमापायिनोऽनित्यास्तांस्तितिक्षस्व भारत।।
2 / 15 यं हि न व्यथयन्त्येते पुरुषं पुरुषर्षभ। समदुःखसुखं धीरं सोऽमृतत्वाय
कल्पते।।
2 / 16 नासतो विद्यते भावो नाभावो विद्यते सतः। उभयोरपि
दृष्टोऽन्तस्त्वनयोस्तत्त्वदरिशिभिः।।
2 / 17 अविनाशि तु तद्विद्धि येन सर्वमिदं ततम्। विनाशमव्ययस्यास्य न
कश्चित्कर्तुमर्हति।।
2 / 18 अन्तवन्त इमे देहा नित्यस्योक्ताः शरीरिणः। अनीशिनोऽप्रमेयस्य
तस्माद्युध्यस्व भारत।।
2 / 19 य एनं वित्ति हन्तारं यश्चैनं मन्यते हतम्। उभौतौ न विजानीतो नायं हन्ति न
हन्यते।।
2 / 20 न जायते म्रियते वा कदाचिन्नायं भूत्वा भविता वा न भूयः। अजो नित्यः
शाश्वतोऽयं पुराणो न हन्यते हन्यमाने शरीरे।।
2 / 21 वेदाविनाशिनं नित्यं य एनमजमव्ययम्। कथं स पुरुषः पार्थ कं घातयति हन्ति
कम्.।
2 / 22 वासांसि जीर्णानि यथा विहाय नवानि गृहणाति नरोऽपराणि। तथा शरीराणि विहाय
जीर्णान्यन्यानि संयाति नवानि देही।।
2 / 23 नैने छिन्दन्ति शस्त्राणि नैनं दहति पावकः। नचैनं क्लेदयन्त्यापो न शोषयति
मारुतः।।
2 / 24 अच्छेद्योऽयमदाह्योऽयमक्लेद्योऽशोष्य एव च।
नित्यः
सर्वगतः स्थाणुरचलोऽयं सनातनः।।
2 / 25 अव्यक्तोऽयमचिन्त्योऽयमविकार्योऽयमुच्यते। तसमादेवं
विदित्वैनं नानुशोचिमुमर्हसि।।
2 / 26 अथ चैनं नित्यजातं नित्यं वा मन्यसे मृतम्। तथापि त्वं महाबाहो
नैवं शोचितुमर्हसि।।
2 / 27 जातस्य हि
ध्रुवो
मृत्युर्ध्रुवं
जन्म मृतस्य च। तस्मादपरिहार्येऽर्थे न त्वं शोचितुमर्हसि।।
2 / 28 अव्यक्तादीनि भूतानि व्यक्तमध्यानि भारत। अव्यक्तनिधनान्येव तत्र का
परिवेदना।।
2 / 29 आश्चर्यवत्पश्यति कश्चिदेनमाश्चर्यवद्वदति तथैव चान्यः। आश्चर्यवच्चैनमन्यः
श्रृणोति श्रुत्वाप्येनं वेद न चैव कश्चित्।।
2 / 30 देही नित्यमवध्योऽयं देहे सर्वस्य भारत। तस्मात्सर्वाणि भूतानि न त्वं
शोचितुमर्हसि।।
2 / 31 स्वधर्ममपि चावेक्ष्य न विकम्पितुमर्हसि। धर्म्याद्धि
युद्धाच्छ्रेयोऽन्यत्क्षत्रियस्य न विद्यते।।
2 / 32 यदृच्छया चोपपन्नं स्वर्गद्वारमपावृतम्। सुखिनः
क्षत्रियाः पार्थ लभन्ते युद्धमीदृशम्।।
2 / 33 अथ चेत्त्वमिमं धर्म्यं संग्रामं न करिष्यसि। ततः स्वधर्मं कीर्तिं च
हित्वा पापमवाप्स्यसि।।
2 / 34 अकीर्तिं चापि भूतानि कथयिष्यन्ति तेऽव्ययाम्। सम्भावितस्य
चाकीर्तिर्मरणादतिरिच्यते।।
2 / 35 भयाद्रणादुपरतं मंस्यन्ते त्वां महारथाः। येषां च त्वं बहुमतो भूत्वा
यास्यसि लाघवम्।।
2 / 36 अवाच्यवादांश्च बहून् वदिष्यन्ति तवाहिताः।
निन्दन्तस्तव सामर्थ्यं ततो दुःखतरं नु किम्।।
2 / 37 हतो वा प्राप्स्यसि स्वर्गं जित्वा वा भोक्ष्यसे महीम्। तस्मादुत्तिष्ठ
कौन्तेय युद्धाय
कृतनिश्चयः।।
2 / 38 सुखदुःखे समे कृत्वा लाभालाभौ जयाजयौ। ततो युद्धाय
युज्यस्व नैवं पापमवाप्स्यसि।।
2 / 39 एषा तेऽभिहिता सांख्ये बुद्धिर्योगे त्विमां श्रुणु। बुद्ध्या युक्तो यया
पार्थ करमबन्धं प्रहास्यसि।।
2 / 40 नेहाभिक्रमनाशोऽस्ति प्रत्यवायो न विद्यते। स्वल्पमप्यस्य धर्मस्य त्रायते
महतो भयात्।।
2 / 41 व्यवसायात्मिका बुद्धिरेकेह कुरुनन्दन। बहुशाखा ह्यनन्ताश्च
बुद्धयोऽव्यवसायिनाम्।।
2 / 42 यामिमां पुष्पितां वाचं प्रवदन्त्यविपश्चितः। वेदवादरताः पार्थ
नान्यदस्तीति वादिनः।।
2 / 43 कामात्मानः स्वर्गपरा जन्मकर्मफलप्रदाम्।क्रियाविशेषबहुलां भोगैश्वर्यगतिं
प्रति।
2 / 44 भोगैश्वर्यप्रसक्तानां तयापहृतचेतसाम्। व्यवसायात्मिका बुद्धिः समाधौ न
विधीयते।।
2 / 45 त्रैगुण्यविषया वेदा निस्त्रैगुण्यो भवार्जुन । निर्द्वन्द्वो
नित्यसत्त्वस्थो निर्योगक्षेम आत्मवान्।।
2 / 46 यावानर्थ उदपाने सर्वतः सम्प्लुतोदके। तावान् सर्वेषु वेदेषु ब्राह्मणस्य
विजानतः।।
2 / 47 कर्मण्येवाधिकारस्ते मा फलेषु कदाचन। मा कर्मफलहेतुर्भूर्मा ते
सङ्गोऽस्त्वकर्मणि।।
2 / 48 योगस्थ कुरु कर्माणि सङ्गं त्यक्त्वा धनंजय। सिद्ध्यसिद्ध्ययोः समो भूत्वा
समत्त्वं योग उच्यते।।
2 / 49 दूरेण ह्यवरं कर्म बुद्धियोगाद्धनंजय। बुद्धौ शरणमन्विच्छ कृपणाः फलहेतवः।।
2 / 50 बुद्धइयुक्तो जहातीह उभे सुकृतदुष्कृते। तस्माद्योगाय युज्यस्व योगः कर्मसु
कौशलम्।।
2 / 51 कर्मजं बुद्धियुक्ता हि फलं त्यक्त्वा मनीषिणः। जन्मबन्धविनिर्मुक्ताः पदं
गच्छन्त्यनामयम्।।
2 / 52 यदा ते मोहकलिलं बुद्धिर्यव्यतितरिष्यति। तदा
गन्तासि निर्वेदं श्रोतव्यस्य श्रुतस्य च।।
2 / 53 श्रुतिविप्रतिपन्ना ते यदा स्थास्यति
निश्चला।
समाधावचला बुद्धिस्तदा योगमवाप्स्यसि।।
अर्जुन उवाच
2 / 54 स्थितप्रज्ञस्य का भाषा समाधिस्थस्य केशव । स्थितधीः किं प्रभाषेत किमासीत
व्रजेत किम्।।
श्रीभगवानुवाच
2 / 55 प्रजहाति यदा कामान् सर्वान् पार्थ मनोगतान् । आत्मन्येवात्मना तुष्टः
स्थितप्रज्ञस्तदोच्यते।।
2 / 56 दुःखेष्वनुद्विग्नमनाः सुखेषु विगतस्पृहः। वीतरागभयक्रोधः
स्थितधीर्मुनिरुच्यते।।
2 / 57 यः सर्वत्रानभिस्नेहस्तत्तत्प्रपिय शुभाशुभम्। नाभिनन्दिति न द्वेष्टि
तस्य प्रज्ञा प्रतिष्ठिता।।
2 / 58 यदा संहरते चायं कूर्मोऽङ्गानिव सर्वशः।
इन्द्रियाणीन्द्रियार्थेभ्यस्तस्य प्रज्ञा प्रतिष्ठिता।।
2 / 59 विषया विनिवर्तन्ते निराहारस्य देहिनः। रसवर्जं रसोऽप्यस्य परं दृष्ट्वा
निवर्तते।।
2 / 60 यततो ह्यपि कौन्तेय पुरुषस्य विपश्चितः। इन्द्रियाणि प्रमाथीनि हरन्ति
प्रसभं मनः।
2 / 61 तानि सर्वाणि संयम्य युक्त आसीत मत्परः। वशे हि यस्येन्द्रियाणि तस्य
प्रज्ञा प्रतिष्ठिता ।।
2 / 62 ध्यायतो विषयान् पुंसः सङ्गस्तेषूपजायते। सङ्गात्सञ्जायते
कामः कामात्क्रोधोऽभिजायते।।
2 / 63 क्रोधाद्भवति सम्मोहः सम्मोहात्स्मृतिविभ्रमः। स्मृतिभ्रंशाद् बुद्धिनाशो
बुद्धिनाशात्प्रणश्यति।।
2 / 64 रागद्वेषवियुक्तैस्तु विषयानिन्द्रियैश्चरन्। आत्मवश्यैर्विधेयात्मा
प्रसादमधिगच्छति।।
2 / 65 प्रसादे सर्वदुःखानां
हानिरस्योपजायते।
प्रसन्नचोतसो
ह्याशु बुद्धिः
पर्यवतिष्ठते।।
2 / 66 नास्ति
बुद्धिरयुक्तस्य न चायुक्तस्य भावना । न
चाभावयतः शान्तिरशान्तस्य कुतः सुखम्।।
2 / 67 इन्द्रियाणा हि चरतां यन्मनोऽनु विधीयते। तदस्य हरति प्रज्ञां वायुर्नावमिवाम्भसि
।।
2 / 68 तस्माद्यस्य महाबाहो निगृहीतानि सर्वशः। इन्द्रियाणीन्द्रियार्थेभ्यस्तस्य
प्रज्ञा प्रतिष्ठिता।।
2 / 69 या निशा सर्वभूतानां तस्यां जागर्ति संयमी। यस्यां जाग्रति भूतानि सा निशा
पश्यतो मुनेः।।
2 / 70 आपूर्यमाणमचलप्रतिष्ठं समुद्रमापः प्रविशन्ति
यद्वत्। तद्वत्कामा यं प्रविशन्ति सर्वे स शान्तिमाप्नोति न कामकामी।।
2 / 71 विहाय कामान्यः सर्वान्पुमांश्चरति निःस्पृहः। निर्ममो निरहङ्कारः स
शान्तिमधिगच्छति।।
2 / 72 एषा ब्राह्मी स्थितिः पार्थ नैनां प्राप्य विमुह्यति।
स्थित्वास्यामन्तकालेऽपि ब्रह्मनिर्वाणमृच्छति।।
ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे
श्रीकृष्णार्जुनसंवादे सांख्ययोगो नाम द्वितीयोऽध्यायः।।
Chant
अथ तृतीयोऽध्याय
Go To Top
ऊपर जाने के लिये
अर्जुन उवाच
3 / 1 ज्यायसी चेत्कर्मणस्ते मता बुद्धिर्जनार्दन। तत्किं कर्मणि घोरे मां
नियोजयसि केशव।।
3 / 2 व्यामिश्रेणेव वाक्येन बुद्धिं मोहयसीव मे। तदेकं वद निश्चित्य यन
श्रेयोऽहमाप्नुयाम्।।
श्रीभगवानुवाच
3 / 3 लोकेऽस्मिन्द्विविधा निष्ठा पुरा प्रोक्ता मयानघ। ज्ञानयोगेन सांख्यानां
कर्मयोगेन योगिनाम्।।
3 / 4 न कर्मणामनारम्भान्नैष्कर्म्यं पुरुषोऽश्नुते। न च संन्यसनादेव सिद्धिं
समधिगच्छति।।
3 / 5 न हि कश्चित्क्षणमपि जातु तिष्ठत्यकर्मकृत्। कार्यते ह्यवशः कर्म सर्वः
प्रकृतिजैर्गुणैः।।
3 / 6 कर्मेन्द्रियाणि संयम्य य आस्ते मनसा स्मरन्। इन्द्रियार्थान्विमूढात्मा
मिथ्याचारः स उच्यते।।
3 / 7 यास्त्विन्द्रियाणि मनसा नियम्यारभतेऽर्जुन। कर्मेन्द्रियैः कर्मयोगमसक्तः
स विशिष्यते।।
नियतं कुरु कर्म त्वं कर्म ज्यायो ह्यकर्मणः।
3 / 8 शरीरयात्रापि च ते न प्रसिद्ध्येदकर्मणः।।
3 / 9 यज्ञार्थात्कर्मणोऽन्यत्र
लोकोऽयं कर्मबन्धनः।
तदर्थं कर्म कौन्तेय मुक्तसङ्गः समाचर।।
3 / 10 सहयज्ञाः प्रजाः सृष्ट्वा पुरोवाच प्रजापतिः। अनेन प्रसविष्यध्वमेष
वोऽस्त्विष्टकामधुक्।।
3 / 11 देवान्भावयतानेन ते देवा भावयन्तु वः। परस्परं भावयन्तः श्रेयः परमवाप्यस्थ।।
3 / 12 इष्टान्भोगान्हि वो देवा दास्यन्ते यज्ञभाविताः। तैर्दत्तानप्रदायैभ्यो यो
भुङ्क्ते स्तेन एव सः।।
3 / 13 यज्ञशिष्टाशिनः सन्तो मुच्यन्ते सर्वकिल्बिषैः। भुञ्जते ते त्वघम पापा ये
पचन्त्यात्मकारणात्।।
3 / 14 अन्नाद्भवन्ति भूतानि पर्जन्यादन्नसंभवः।
यज्ञाद्भवति पर्जन्यो यज्ञः कर्मसमुद्भवः।।
3 / 15 कर्म ब्रह्मोद्भवं विद्धि ब्रह्माक्षरसमुद्भवम्। तस्मात्सर्वगतं ब्रह्म
नित्यं यज्ञे प्रतिष्ठितम्।।
3 / 16 एवं प्रवर्तितं
चक्रं नानुवर्तयतीह यः।
अघायुरिन्द्रियारामो मोघं पार्थ स जीवति।।
3 / 17 यस्त्वात्मरतिरेव स्यादात्मतृप्तश्च मानवः। आत्मन्येव च संतुष्टस्तस्य
कार्यं न विद्यते।।
3 / 18 नैव
तस्य कृतेनार्थो नाकृतेनेह कश्चन । न
चास्य सर्वभूतेषु कश्चिदर्थव्यपाश्रयः।।
3 / 19 तस्मादसक्तः सततं कार्यं कर्म समाचर। असक्तो
ह्याचरन्कर्म परमाप्नोति पूरुषः।।
3 / 20 कर्मणैव हि संसिद्धिमास्थिता जनकादयः। लोकसंग्रहमेवापि संपश्यन्कर्तुमर्हसि।।
3 / 21 यद्यदाचरित श्रेष्ठस्तत्तदेवेतरो जनः। स यत्प्रमाणं कुरुते लोकस्तदनुवर्तते।।
3 / 22 न मे पार्थास्ति कर्तव्यं त्रिषु लोकेषु किंचन। नानवाप्तमवाप्तव्यं वर्त
एव च कर्मणि।।
3 / 23 यदि ह्यहं न वर्तेयं जातु कर्मण्यतन्द्रितः। मम वर्त्मानुवर्तन्ते मनुष्याः
पार्थ सर्वशः।।
3 / 24 उत्सीदेयुरिमे लोका न कुर्यां कर्म चेदहम्। संकरस्य
च कर्ता स्यामुपहन्यामिमाः प्रजाः।।
3 / 25 सक्ताः कर्मण्यविद्वांसो यथा कुर्वन्ति भारत।
कुर्याद्विद्वांस्तथासक्तश्चिकीर्षुर्लोकसंग्रहम्।।
3 / 26 न बुद्धिभेदं जनयेदज्ञानां कर्मसङ्गिनाम्। जोषयेत्सर्वकर्माणि
विद्वान्युक्तः समाचरन्।।
3 / 27 प्रकृतैः क्रियमाणानि गुणैः कर्माणि सर्वशः। अहङ्कारविमूढात्मा कर्ताहमिति
मन्यते।।
3 / 28 तत्त्ववित्तु महाबाहो गुणकर्मविभागयोः। गुणा गुणेषु वर्तन्त इति मत्वा न
सज्जते।।
3 / 29 प्रकृतेर्गुणसम्मूढाः सज्जन्ते गुणकर्मसु। तानकृत्स्नविदो
मन्दानकृत्स्नविन्न विचालयेत्।।
3 / 30 मयि सर्वाणि कर्माणि संन्यस्याध्यात्मचेतसा। निराशीर्निर्ममो भूत्वा
युध्यस्व विगतज्वरः।।
3 / 31 ये मे मतमिदं नित्यमनुतिष्ठन्ति मानवाः। श्रद्धावन्तोऽनसूयन्तो मुच्यन्ते
तेऽपि कर्मभिः।।
3 / 32 ये त्वेतदभ्यसूयन्ते नानुतिष्ठन्ति मे मतम्। सर्वज्ञानविमूढांस्तान्विद्धि
नष्टानचेतसः।।
3 / 33 सदृशं चेष्टते स्वस्याः प्रकृतेर्ज्ञानवानपि । प्रकृतिं यान्ति भूतानि
निग्रहः किं करिष्यति।।
3 / 34 इन्द्रियस्येन्द्रयस्यार्थे रागद्वेषौ व्यवस्थितौ। तयोर्न वशमागच्छेत्तौ
ह्यस्य परिपन्थिनौ।।
3 / 35 श्रेयान्स्वधर्मो विगुणः परधर्मात्स्वनुष्ठितात्। स्वधर्मे निधनं
श्रेयः परधर्मो भयावहः।।
अर्जुन उवाच
3 / 36 अथ केन प्रयुक्तोऽयं पापं चरति पुरुषः। अनिच्छन्नपि वार्ष्णेय बलादिव
नियोजितः।।
श्रीभगवानुवाच
3 / 37 काम एष क्रोध एष रजोगुणसमुद्भवः। महाशनो महापाप्मा विद्ध्येनमिह वैरिण्।।
3 / 38 धूमेनाव्रियते वह्निर्यथादर्शो मलेन च। यथोल्बेनावृतो गर्भस्तथा
तेनेदमावृतम्।।
3 / 39 आवृतं ज्ञानमेतेन ज्ञानिनो नित्यवैरिणा। कामरूपेण कौन्तेय दुष्पूरेणानलेन
च।।
3 / 40 इन्द्रियाणि मनो बुद्धिरस्याधिष्ठानमुच्यते। एतैर्विमोहयत्येष
ज्ञानमावृत्य देहिनम्।।
3 / 41 तस्मात्त्वमिन्द्रियाण्यादौ नियम्य भरतर्षभ। पाप्मानं प्रजाहि ह्येनं
ज्ञानविज्ञाननाशनम्।।
3 / 42 इन्द्रियाणि पारण्याहुरिन्द्रियेभ्यः परं मनः। मनसस्तु पार बुद्धिर्यो
बुद्धेः परतस्तु सः।।
3 / 43 एवं बुद्धेः परं बुद्ध्वा संस्तभ्यात्मानमात्मना। जहि शत्रुं महाबाहो
कामरूपं दुरासदम्।।
ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे
श्रीकृष्णार्जुनसंवादे कर्मयोगो नाम तृतीयोऽध्यायः।।3।।
Chantअथ चतुर्थोऽध्याय
Go To Top
ऊपर जाने के लिये
श्रीभगवानुवाच
4 / 1 इमं विवस्वते योगं प्रोक्तवानहमव्ययम्। विवस्वान्मनवे प्राह
मनुरक्ष्वाकवेऽब्रवीत्।।
4 / 2 एवं परम्पराप्राप्तमिमं राजर्षयो विदुः। स कालेनेह महता योगो
नष्टः परंतप।।
4 / 3 स एवायं मया तेऽद्य योगः प्रोक्तः पुरातनः। भक्तोऽसि मे सखा चेति रहस्यं
ह्येतदुत्तमम्।।
अर्जुन उवाच
4 / 4 अपरं भवतो जन्म परं जन्म विवस्वतः । कथमेतद्विजानीयां त्वमादौ प्रोक्तवानिति।।
4 / 5 श्रीभगवान उवाच
4 / 6 बहूनि मे व्यतीतानि जन्मानि तव चार्जुन। तान्यहं वेद सर्वाणि न त्वं वेत्थ
परंतप।।
4 / 7 अजोऽपि सन्नव्ययात्मा भूतानामीश्वरोऽपि सन्। प्रकृतिं स्वामधिष्ठाय
संभवाम्यात्ममायया।।
4 / 8 यदा यदा हि धर्मस्य ग्लानिर्भवति भारत। अभ्यत्थानमधर्मस्य तदात्मानं
सृजाम्यहम्।।
4 / 9 परित्राणाय साधूनां विनाशाय च दुष्कृताम्। धर्मसंस्थापनार्थाय संभवामि युगे
युगे।।
4 / 10 जन्म कर्म च मे दिव्यमेवं यो वित्ति तत्त्वतः। त्यक्त्वा देहं पुनर्जन्म
नैति मामेति सोऽर्जुन।।
4 / 11 वीतरागभयक्रोधा मन्मया मामुपाश्रिताः। वहवो ज्ञानतपसा पूता मद्भावमागताः।।
4 / 12 ये यथा मां प्रपद्यन्ते तांस्तथैव भजाम्यहम्। मम वर्त्मानुवर्तन्ते मनुष्याः
पार्थ सर्वशः।।
4 / 13 काङ्क्षन्तः कर्मणां सिद्धिं यजन्त इह देवताः। क्षिप्रं हि मानुषे लोके
सिद्धिरभवति कर्मजा।।
4 / 14 चातुर्वर्ण्यं मया सृष्टं गुणकर्मविभागशः। तस्य कर्तारमपि मां
विद्ध्यकर्तारमव्ययम्।।
4 / 15 न मां कर्माणि लिम्पन्ति न मे कर्मफले स्पृहा। इति मां योऽभिजानाति
कर्मभिर्न स बध्यते।।
4 / 16 एवं ज्ञात्वा कृतं कर्म पूर्वैरपि मुमुक्षुभिः। कुरु कर्मैव तस्मात्त्वं
पूर्वैः पूर्वतरं कृतम्।।
4 / 17 किं कर्म किमकर्मेति
कवयोऽप्यत्र मोहिताः। तत्ते
कर्म प्रवक्ष्यामि यज्ज्ञात्वा मोक्ष्यसेऽशुभात्।।
4 / 18 कर्मणो ह्यपि बोद्धव्यं बोद्धव्यं च विकर्मणः। अकर्मणश्च बोद्धव्यं गहना
कर्मणो गतिः।।
4 / 19 कर्मण्यकर्म यः पश्येदकर्मणि च कर्म यः। स बुद्धिमान्मनुष्येषु स युक्तः
कृत्स्नकर्मकृत्।।
4 / 20 यस्य सर्वे समारम्भाः कामसंकल्पवर्जिताः। ज्ञानाग्निदग्धकर्माणं तमाहुः
पण्डितं बुधाः।।
4 / 21 त्यक्त्वा कर्मफलासङ्गं नित्यतृप्तो निराश्रयः। कर्मण्यभिप्रवृत्तोऽपि नैव
किञ्चित्करोति सः।।
4 / 22 निराशीर्यतचित्तात्मा त्यक्तसर्वपरिग्रहः। शारीरं
केवलं कर्मकुर्वन्वनाप्नोति किल्बिषम्।।
4 / 23 यदृच्छालाभसंतुष्टो द्वन्दातीतो विमत्सरः। समः
सिद्धावसिद्धौ च कृत्वापि न निबध्यते।।
4 / 24 गतसङ्गस्य मुक्तस्य ज्ञानावस्थितचेतसः। यज्ञायाचरतः कर्म समग्रं प्रविलीयते।।
4 / 25 ब्रह्मार्पणं ब्रह्म हविर्बह्माग्नौ ब्रह्मणा हुतम्। ब्रह्मैव तेन गन्तव्यं
ब्रह्मकर्मसमाधिना।।
4 / 26 दैवमेवापरे यज्ञं योगिनः पर्युपासते। ब्रह्माग्नावपरे यज्ञं
यज्ञेनैवोपजुह्वति।।
4 / 27 श्रोत्रादीनीन्द्रियाण्यन्ये संयमाग्निषु जुह्वति। शब्दादीन्विषयानन्य
इन्द्रयाग्निषु जुह्वति।।
4 / 28 सर्वाणीन्द्रियकर्माणि प्राणकर्माणि चापरे। आत्मसंयमयोगाग्नौ जुह्वति
ज्ञानदीपिते।।
4 / 29 द्रव्ययज्ञास्तपोयज्ञा योगयज्ञास्तथापरे। स्वाध्यायज्ञानयज्ञाश्च यतयः
संशितव्रताः।।
4 / 30 अपाने जुह्वति प्राणं प्राणेऽपानं तथापरे। प्राणापानगती रुद्ध्वा
प्रणायामपरायणाः।।अपरे नियताहारः प्राणान्प्राणेषु जुह्वति सर्वेऽप्यते
यज्ञविदो यज्ञक्षपितकल्मषः।।
4 / 31 यज्ञशिष्टामृतभुजो यान्ति ब्रह्म सनातनम्। नायं
लोकोऽस्त्ययज्ञस्य कुतोऽन्यः कुरुसत्तम।।
4 / 32 एवं बहुविधा यज्ञा वितता ब्रह्मणो मुखे । कर्मजान्विद्धि तान्सर्वानेवं
ज्ञात्वा विमोक्ष्यसे।।
4 / 33 श्रेयान्द्रव्यमयाद्यज्ञाज्ज्ञानयज्ञः परंतप। सर्वं कर्माखिलं पार्थ ज्ञाने
परिसमाप्यते।।
4 / 34 तद्विद्धि प्रणिपातेन परिप्रश्नेन सेवया । उपदेक्ष्यन्ति ते ज्ञानं
ज्ञानिनस्तत्त्वदर्शिनः।।
4 / 35 यज्ज्ञात्वा न पुनर्मोहमेवं यास्यसि पाण्डव। येन भूतान्यशेषेण
द्रक्ष्यस्यात्मन्यथो मयि।।
4 / 36 अपि चेदसि पापेभ्यः सर्वेभ्यः पापकृत्तमः। सर्वं ज्ञानप्लवेनैव वृजिनं
संतरिष्यसि।।
4 / 37 यथैधांसि समिद्धोऽग्निरभस्मसात्कुरुतेऽर्जुन। ज्ञानाग्निः सर्वकर्माणि
भस्मसात्कुरुते तथा।।
4 / 38 न हि ज्ञानेन सदृशं पवित्रमिह विद्यते। तत्स्वयं
योगसंसिद्धः कालेनात्मनि विन्दति।।
4 / 39 श्रद्धावाँल्लभते ज्ञानं तत्परः संयतेन्द्रियः। ज्ञानं लब्ध्वा परां
शान्तिमचिरेणाधिगच्छति।।
4 / 40 अज्ञश्चाश्रद्दधानश्च संशयात्मा विनश्यति। नायं लोकोऽस्ति न परो न सुखं
संशयात्मनः।।
4 / 41 योगसंन्यसस्तकर्माणं ज्ञानसंछिन्नसंशयम्। आत्मवन्तं न कर्माणि निबध्नन्ति
धनंजय।।
4 / 42 तस्मादज्ञानसंभूतं हृत्स्थं ज्ञानासिनात्मनः।
छित्त्वैनं संशयं योगमातिष्ठोत्तिष्ठ भारत।।
ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे
श्रीकृष्णार्जुनसंवादे ज्ञानकर्मसंन्यासयोगो नाम चतुर्थोऽध्यायः।।
Chant
अथ पञ्चमोऽध्यायः
Go To Top
ऊपर जाने के लिये
5 / 1 संन्यासं कर्मणां कृष्ण पुनर्योगं च शंससि। यच्छ्रेयं एतयोरेकं तन्मे ब्रूहि
सुनिश्चितम्।।
श्रीभगवानुवाच
5 / 2 संन्यासः कर्मयोगश्च निःश्रेयसकरौवभौ। तयोस्तु कर्मसंन्यासात्कर्मयोगो
विशिष्यते।।
5 / 3 ज्ञेयः स नित्यसंन्यासी यो न द्वेष्टि न काङ्क्षति। निर्द्वन्द्वो हि
महाबाहो सुखं बन्धात्प्रमुच्यते।।
5 / 4 सांख्ययौगौ पृथग्बालाः प्रवदन्ति न पण्डिताः। एकमप्यस्थितः
सम्यगुभयोर्विन्दते फलम्।।
5 / 5 यत्सांख्यैः प्राप्यते स्थानं तद्योगैरपि गम्यते। एकं सांख्यं च योगं च यः
पश्यति स पश्यति।।
5 / 6 संन्यास्तु महाबाहो दुःखमाप्तुमयोगतः। योगयुक्तो मुनिर्ब्रह्म
नचिरेणाधिगच्छति।।
5 / 7 योगयुक्तो विशुद्धात्मा विजितात्मा जितेन्द्रियः। सर्वभूतात्मभूतात्मा
कुर्वन्नपि न लिप्यते।।
5 / 8 नैव किंचित्करोमीति युक्तो मन्येत तत्त्ववित्। पश्यञ्शृण्वनस्पृशञ्जिघ्रन्नश्नन्गछन्स्वपञ्श्वसन्।।
5 / 9 प्रलपन्विसृजन्गृह्णन्नुन्मिषन्निमिषन्नपि इन्द्रियाणीन्द्रियार्थेषु
वर्तन्त इति धारयन्।।
5 / 10 ब्रह्मण्याधाय कर्माणि सङ्गं त्यक्त्वा करोति यः। लिप्यते न स पापेन
पद्मपत्रमिवाम्भसा।।
5 / 11 कायेन मनसा बुद्ध्या केवलैरिन्द्रियैरिपि। योगिनः कर्म कुर्वन्ति सङ्गं
त्यक्त्वात्मशुद्धये।।
5 / 12 युक्तः कर्मफलं त्यक्त्वा शान्तिमाप्नोति नैष्ठकीम्। अयुक्तः कामकारेण फले
सक्तो निबध्यते।।
5 / 13 सर्वकर्माणि मनसा संन्यस्यास्ते सुखं वशी। नवद्वारे पुरे देही नैव
कुर्वन्न कारयन्।।
5 / 14 न कर्तृत्वं न कर्माणि लोकस्य सृजति प्रभुः। न कर्मफलसंयोगं स्वभावस्तु
प्रवर्तते।।
5 / 15 नादत्ते कस्यचित्पापं न चैव सुकृतं विभुः। अज्ञानेनावृतं ज्ञानं तेन
मुह्यन्ति जन्तवः।।
5 / 16 ज्ञानेन
तु तदज्ञानं येषां नाशितमात्मनः।
तेषामादित्यवज्ज्ञानं प्रकाशयति तत्परम्।।
5 / 17 तद्बुद्धयस्तदात्मानस्तन्निष्ठस्तत्परायणाः। गच्छन्त्यपुनरावृत्तिं
ज्ञाननिर्धूतकल्मषाः।।
5 / 18 विद्याविनयसंपन्ने ब्राह्मणे गवि हस्तिनि। शुनि चैव श्वपाके च पण्डिताः
समदर्शिनः।।
5 / 19 इहैव तैर्जितः सर्गो येषां साम्ये स्थितं मनः। निर्दोषं हि समं ब्रह्म
तस्माद् ब्रह्मणि ते स्थिताः।।
5 / 20 न प्रहृष्येत्प्रियं प्राप्य नोद्विजेत्प्राप्य चाप्रियम्।
स्थिरबुद्धिरसंमूढो ब्रह्मविद् ब्रह्मणि स्थितः।।
5 / 21 बाह्यस्पर्शेष्वसक्तात्मा विन्दत्यात्मनि यत्सुखम्। स ब्रह्मयोगयुक्तात्मा
सुखमक्षयमश्नुते।।
5 / 22 ये हि संस्पर्शजा भोगा दुःखयोनय एव ते।
आद्यन्तवन्तः कौन्तेय न तेषु रमते बुधः।।
5 / 23 शक्नोतीहैव यः सोढुं प्राक्शरीरविमोक्षणात्। कामक्रोधोद्भवं वेगं स युक्तः
स सुखी नरः।।
5 / 24 योऽन्तः सुखोऽन्तरारामस्तथान्तर्ज्योतिरेव यः। स योगी ब्रह्मनिर्वाणं
ब्रह्मभूतोऽधिगच्छति।।
5 / 25 लभन्ते ब्रह्मनिर्वाणमृषयः क्षीणकल्मषाः। छिन्नद्वैधा यतात्मानः
सर्वभूतहिते रताः।।
5 / 26 कामक्रोधवियुक्तानां यतीनां यतचेतसाम्। अभितो ब्रह्मनिर्वाणं वर्तते
विदतात्मनाम्।।
5 / 27 स्पर्शान्कृत्वा बहिर्बाह्यांश्चक्षुश्चैवन्तरे ब्रुवोः। प्रणापानौ
समौ कृत्वा नासाभ्यन्तरचारिणौ।।
5 / 28 यतेन्द्रियमनोबुद्धिर्मुनिर्मोक्षपरायणः। विगतेच्छाभयक्रोधो यः सदा मुक्त
एव सः।।
5 / 29 भोक्तारं यज्ञतपसां सर्वलोकमहेश्वरम्।
सुहृदं सर्वभूतानां
ज्ञात्वा मां शान्तिमृच्छति।।
ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे
श्रीकृष्णार्जुनसंवादे कर्मसंन्यासयोगो नाम पञ्चमोऽध्यायः।।
Chant
अथ
षष्ठोऽध्यायः
Go To Top
ऊपर जाने के लिये
श्रीभगवानुवाच
6 / 1 अनाश्रितः कर्मफलं कार्यं कर्म करोति यः । स संन्यासी च योगी च न
निरग्निर्न चाक्रियः।।
6 / 2 यं संन्यासमिति प्राहुर्योगं तं विद्धि पाण्डव । न
ह्यसंन्यस्तसंकल्पो योगी भवति कश्चन।।
6 / 3 आरुरुक्षोर्मुनेर्योगं कर्म कारणमुच्यते।
योगारूढस्य तस्यैव शमः कारणमुच्यते।।
6 / 4 यदा हि नेन्द्रियार्थेषु न कर्मस्वनुषज्जते। सर्वसंकल्पसंन्यासी
योगारूढस्तदोच्यते।।
6 / 5
उद्धरेदात्मनाऽत्मनं नात्मानमवसादयेत्। आत्मैव
ह्यात्मनो बन्धुरात्मैव रिपुरात्मनः।।
6 / 6 बन्धुरात्मात्मनस्तस्य येनात्मैवात्मना जितः। अनात्मस्तु शत्रुत्वे
वर्तेतात्मैव शत्रुवत्।।
6 / 7 जितात्मनः प्रशान्तस्य परमात्मा समाहितः। शीतोष्णसुखदुःखेषु तथा मानापमानयोः।।
6 / 8 ज्ञानविज्ञानतृप्तात्मा कूटस्थो विजितेन्द्रियः।
युक्त इत्युच्यते योगी समलोष्टाश्मकाञ्चनः।।
6 / 9 सुहृन्मित्रार्युदासीनमध्यस्थद्वेष्यबन्धुषु।
साधुष्वपि च पापेषु समबुद्धिर्विशिष्यते।।
6 / 10 योगी युञ्जीत सततमात्मानं रहसि स्थितः। एकाकी यतचित्तात्मा निराशीरपरिग्रहः।।
6 / 11
शुचौ देशे प्रतिष्ठाप्य स्थिरमासनमात्मनः।
नात्यच्छ्रितं नातिनीचं
चैलाजिनकुशोत्तरम्।।
6 / 12 तत्रैकाग्रं मनः कृत्वा यतचित्तेन्द्रियक्रियः। उपविश्यासने
युञ्ज्याद्योगमात्मविशुद्धये।।
6 / 13 समं कायशिरोग्रीवं धारयन्नचलं स्थिरः। संप्रेक्ष्य नासिकाग्रं स्वं
दिशश्चानवलोकयन्।।
6 / 14 प्रशान्तात्मा विगतभीर्ब्रह्मचारिव्रते स्थितः। मनः संयम्य मच्चित्तो
युक्त आसीत मत्परः।।
6 / 15 युञ्जन्नेवं सदात्मानं योगी नियतमानसः। शान्तिं निर्वाणपरमां
मत्संस्थामधिगच्छति।।
6 / 16 नात्यश्नतस्तु योगोऽस्ति न चैकान्तमनश्नतः। न चाति
स्वप्नशीलस्य जाग्रतो नैव चार्जुन।।
6 / 17 युक्ताहारविहारस्य युक्तचेष्टस्य कर्मसु। युक्तस्वप्नावबोधस्य योगो भवति
दुःखहा।।
6 / 18 यदा विनियतं चित्तमात्मन्येवावतिष्ठते।
निःस्पृहः
सर्वकामेभ्यो युक्त इत्युच्यते तदा।।
6 / 19 यथा दीपो निवातस्थो नेङ्गते सोपमा स्मृता । योगिनो यतचित्तस्य युञ्जतो
योगमात्मनः।।
6 / 20 यत्रोपरमते चित्तं निरुद्धं योगसेवया। यत्र
चैवात्मनात्मानं पश्यन्नात्मनि तुष्यति।।
6 / 21 सुखमात्यन्तिकं यत्तदबुद्धिग्राह्यमतीन्द्रियम्। वेत्ति यत्र न चैवायं
स्थितिश्चलति तत्त्वतः।।
6 / 22 यं लब्ध्वा चापरं लाभं मन्यते नाधिकं ततः। यस्मिन् स्थितो न दुःखेन
गुरूणापि विचाल्यते।।
6 / 23 तं विद्याद् दुःखसंयोगवियोगं योगसंज्ञितम्। स
निश्चयेन योक्तव्यो योगोऽनिर्विण्णचेतसा।।
6 / 24 संकल्पप्रभवान्कामांस्त्यक्त्वा सर्वानशेषतः। मनसैवेन्द्रियग्रामं
विनियम्य समन्ततः।।
6 / 25 शनैः शनैरुपरमेद्बुद्ध्या धृतिगृहीतया। आत्मसंस्थं मनः कृत्वा न किंचितपि
चिन्तयेत्।।
6 / 26 यतो यतो निशिचरति मनश्चञ्चलमस्थिरम्। ततस्ततो नियम्यैतदात्मन्येव वशं नयेत्।।
6 / 27 प्रशान्तमनसं ह्येनं योगिनं सुखमुत्तमम्। उपैति शान्तरजसं
ब्रह्मभूतमकल्मषम्।।
6 / 28 युञ्जन्नेवं सदात्मानं योगी विगतकल्मषः। सुखेन ब्रह्मसंस्पर्शमत्यन्तं
सुखमश्नुते।।
6 / 29 सर्वभूतस्थमात्मानं सर्वभूतानि चात्मानि। ईक्षते योगयुक्तात्मा सर्वत्र
समदर्शनः।।
6 / 30 यो मां पश्यति सर्वत्र सर्वं च मयि पश्यति। तस्याहं न प्रणश्यामि स च मे न
प्रणश्यति।।
6 / 31 सर्वभूतस्थितं यो मां भजत्येकत्वमास्थितः। सर्वथा वर्तमानोऽपि स योगी मयि
वर्तते।।
6 / 32 आत्मौपम्येन सर्वत्र समं पश्यति योऽर्जुन। सुखं वा यदि वा दुःखं स योगी
परमो मतः।।
अर्जुन उवाच
6 / 33 योऽयं योगस्त्वया प्रोक्तः साम्येन मधुसूदन। एतस्याहं न पश्यामि
चञ्चलत्वात्स्थितिं स्थिराम्।।
6 / 34 चञ्चलं हि मनः कृष्ण प्रमाथि बलवद्दृढम्। तस्याहं निग्रहं मन्ये वायोरिव
सुदुष्करम्।।
श्रीभगवानुवाच
6 / 35 असंशयं महाबाहो मनो दुर्निग्रहं चलम्। अभ्यासेन तु
कौन्तेय वैराग्येण च गृह्यते।।
6 / 36 असंयतात्मना योगो दुष्प्राप इति मे मतिः। वश्यात्मना तु यतता
शक्योऽवाप्तुमुपायतः।।
अर्जुन उवाच
6 / 37 अयतिः श्रद्धयोपेतो योगाच्चलितमानसः। अप्राप्य योगसंसिद्धिं कां गतिं
कृष्ण गच्छति।।
6 / 38 कच्चिन्नोभयविभ्रष्टश्छिन्नाभ्रमिव नश्यति। अप्रतिष्ठो महावाहो विमूढो
ब्रह्मणः पथि।।
6 / 39 एतन्मे संशयं कृष्ण छेत्तुमर्हस्यशेषतः। त्वदन्यः संशयस्यास्य छेत्ता न
ह्युपपद्यते।।
श्रीभगवानुवाच
6 / 40 पार्थ नैवेह नामुत्र विनाशस्तस्य विद्यते। न हि कल्याणकृत्कश्चिद्दुर्गतिं
तात गच्छति।।
6 / 41 प्राप्य पुण्यकृतां लोकानुषित्वा शाश्वतीः समाः। शुचीनां श्रीमतां गेहे
योगभ्रष्टोऽभिजायते।।
6 / 42 अथवा योगिनामेव कुले भवति धीमताम् एतद्धि दुर्लभतरं लोके जन्म यदीदृशम्।।
6 / 43 तत्र तं बुद्धिसंयोगं लभते पौर्वदेहिकम्। यतते च
ततो भूयः संसिद्धौ कुरुनन्दन।।
6 / 44 पूर्वाभ्यासेन तेनैव ह्रियते ह्यवशोऽपि सः। जिज्ञासुरपि योगस्य
शब्दब्रह्मातिवर्तते।।
6 / 45 प्रयात्नाद्यतमानस्तु योगी संशुद्धिकिल्बिषः। अनेकजन्मसंसिद्धस्ततो याति
परां गतिम्।।
6 / 46 तपस्विभ्योऽधिको योगी ज्ञानिभ्योऽपि मतोऽधिकः। कर्मिभ्यश्चाधिको योगी
तस्माद्योगी भवार्जुन।।
6 / 47 योगिनामपि सर्वेषां मद्गतेनान्तरात्मना। श्रद्धावान्भजते यो मां स मे
युक्ततमो मतः।।
ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे
श्रीकृष्णार्जुनसंवादे आत्मसंयमयोगो नाम षष्ठोऽध्यायः।।
Chant
अथ सप्तमोऽध्याय
Go To Top
ऊपर जाने के लिये
श्रीभगवानुवाच
7 / 1 मय्यासक्तमनाः पार्थ योगं युञ्जन्मदाश्रयः। असंसयं समग्रं मां यता ज्ञास्यसि
तच्छृणु।।
7 / 2 ज्ञानं तेऽहं सविज्ञानमिदं वक्ष्याम्यशेषतः।
यज्ज्ञात्वा नेह भूयोऽन्यज्ज्ञातव्यमविशिष्यते।।
7 / 3 मनुष्याणां सहस्रेषु कश्चद्यतति सिद्धये। यततामपि सिद्धानां कश्चिन्मां
वेत्ति तत्त्वतः।।
7 / 4 भूमिरापोऽनलो वायुः खं मनो बुद्धिरेव च। अहंकार
इतीयं मे भिन्ना प्रकृतिरष्टधा ।।
7 / 5 अपरेयमितस्त्वन्यां प्रकृतिं विद्धि मे पराम्। जीवभूतां महाबाहो ययेदं
धार्यते जगत्।।
7 / 6 एतद्योनीनि भूतानि सर्वाणीत्युपधारय। अहं कृत्स्नस्य जगतः प्रभवः प्रलयस्तथा।।
7 / 7 मत्तः परतरं नान्यत्किंचिदस्ति धनञ्जय। मयि सर्वमिदं प्रोतं सूत्रे मणिगणा
इव।।
7 / 8 रसोऽहमप्सु कौन्तेय प्रभास्मि शशिसूर्ययोः। प्रणवः सर्ववेदेषु शब्दः खे
पौरुषं नृषु।।
7 / 9 पुण्यो गन्धः पृथिव्यां च तेजश्चास्मि विभवसौ। जीवनं सर्वभूतेषु तपश्चास्मि
तपस्विषु।।
7 / 10 बीजं मां सर्वभूतानां विद्धि पार्थसनातनम् बुद्धिर्बुद्धिमतामस्मि
तेजस्तेजस्विनामहम्।।
7 / 11 बलं बलवतां चाहं कामरागविवर्जितम्। धर्मविरुद्धो भूतेषु कामोऽस्मि भरतर्षभ।।
7 / 12 ये चैव सात्त्विका भावा राजसास्तामसाश्च ये। मत्त एवेति तान्विद्धि न त्वहं
तेषु ते मयि।।
7 / 13 त्रिभिर्गुणमयैर्भावैरेभिः सर्वमिदं जगत्। मोहितं नाभिजानाति मामेभ्यः
परमव्ययम्।।
7 / 14 दैवी ह्येषा गुणमयी मम माया दुरत्यया। मामेव ये प्रपद्यन्ते मायामेतां
तरन्ति ते।।
7 / 15 न मां दुष्कृतिनो मूढाः प्रपद्यन्ते नराधमाः। माययापहृतज्ञाना आसुरं
भावमाश्रिताः।।
7 / 16 चतुर्विधा भजन्ते मां जनाः सुकृतिनोऽर्जुन। आर्तो जिज्ञासुरर्थार्थी ज्ञानी
च भरतर्षभ।।
7 / 17 तेषां ज्ञानी नित्ययुक्त एकभक्तिर्विशिष्यते।
प्रियो
हि ज्ञानिनोऽत्यर्थमहं स च मम प्रियः।।
7 / 18 उदाराः सर्व एवैते ज्ञानी त्वात्मैव मे मतम्। आस्थितः स हि युक्तात्मा
मामेवानुत्तमां गतिम्।।
7 / 19 बहूनां जन्मनामन्ते ज्ञानवान्मां प्रपद्यते। वासुदेवः सर्वमिति स महात्मा
सुदुर्लभः।।
7 / 20 कामैस्तैर्हृतज्ञानाः प्रपद्यन्तेऽन्यदेवताः। तं तं नियममास्थाय प्रकृत्या
नियताः स्वया।।
7 / 21 यो यो यां यां तनुं भक्तः श्रद्धयार्चितुमिच्छति। तस्य तस्याचलां श्रद्धां
तामेव विदधाम्यहम्।।
7 / 22 स तया श्रद्धया युक्तस्तस्याराधनमीहते। लभते च ततः
कामान्मयैव विहितान्हि तान्।।
7 / 23 अन्तवत्तु फलं तेषां तद्भवत्यल्पमेधसाम्। देवान्देवयजो यान्ति मद्भक्ता
यान्ति मामपि।।
7 / 24 अव्यक्तं व्यक्तिमापन्नं मन्यन्ते
मामबुद्धयः। परं
भावमजानन्तो ममाव्ययमनुत्तमम्।।
7 / 25 नाहं प्रकाशः सर्वस्य योगमायासमावृतः। मूढोऽयं नाभिजानाति लोको मामजमव्ययम्।।
7 / 26
वेदाहं समतीतानि वर्तमानानि चार्जुन। भविष्याणि च
भूतानि मां तु वेद न कश्चन।।
7 / 27 इच्छाद्वेषसमुत्थेन द्वन्द्वमोहेन भारत। सर्वभूतानि संमोहं सर्गे
यान्ति परंतप।।
7 / 28 येषां त्वन्तगतं पापं जनानां पुण्यकर्मणाम्। ते द्वन्द्वमोहनिर्मुक्ता
भजन्ते मां दृढव्रताः।।
7 / 29 जरामरणमोक्षाय मामाश्रित्य यतन्ति ये। ते ब्रह्म
तद्विदुः कृतस्नमध्यात्मं कर्म चाखिलम्।।
7 / 30 साधिभूताधिदैवं मां साधियज्ञं
च ये विदुः।
प्रयाणकालेऽपि च मां ते विदुर्युक्तचेतसः।।
ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे
श्रीकृष्णार्जुनसंवादे ज्ञानविज्ञानयोगो नाम सप्तमोध्यायः
Chant
अथाष्टमोऽध्यायः
Go To Top
ऊपर जाने के लिये
8 / 1 किं तद्ब्रह्म किमध्यात्मं किं कर्म पुरुषोत्तम। अधिभूतं च किं
प्रोक्तमधिदैवं किमच्युते।।
8 / 2 अधियज्ञः कथं कोऽत्र देहेऽस्मिन्मधुसूदन। प्रयाणकाले च कथं ज्ञेयोऽसि
नियतात्मिभिः।।
श्रीभगवानुवाच
8 / 3 अक्षरं ब्रह्म परमं स्वभावोऽध्यात्ममुच्यते। भूतभावोद्भवकरो विसर्गः
कर्मसंज्ञितः।।
8 / 4 अधिभूतं क्षरो भावः पुरुषश्चाधिदैवतम्। अधियज्ञोऽहमेवात्र देहे देहभृतां वर।।
8 / 5 अन्तकाले च मामेव स्मरन्मुक्त्वा कलेवरम्। यः
प्रयाति स मद्भावं याति नास्त्यत्र संशयः।।
8 / 6 यं यं वापि स्मरन्भावं त्यजत्यन्ते कलेवरम्। तं तमेवैति कौन्तेय सदा
तद्भावभावितः।।
8 / 7 तसमात्सर्वेषु कालेषु मामनुस्मर युध्य च।
मय्यर्पितमनोबुद्धिर्मामेवैष्यस्यसंशयम्।।
8 / 8 अभ्यासयोगयुक्तेन चेतसा नान्यगामिना । परमं पुरुषं दिव्यं याति
पार्थानुचिन्तयन्।।
8 / 9 कविं पुराणमनुशासितारमणोरणीयांसमनुस्मरेद्यः। सर्वस्य
धातारमचिन्त्यरूपमादित्यवर्णं तमसः परस्तात्।।
8 / 10 प्रयाणकाले मनसाचलेन भक्त्या युक्तो योगबलेन चैव।
भ्रुवोर्मध्ये
प्राणमावेश्य सम्यक् स तं परं पुरुषमुपैति
दिव्यम्।।
8 / 11 यदक्षरं वेदविदो वदन्ति विशन्ति यद्यतयो वीतरागाः। यदिच्छन्तो ब्रह्मचर्यं
चरन्ति तत्ते पदं संग्रहेण प्रवक्ष्ये।।
8 / 12 सर्वद्वाराणि संयम्य मनो हृदि निरुध्य च। मूर्ध्न्याधायात्मनः
प्राणमास्थितो योगधारणाम्।।
8 / 13 ओमत्येकाक्षरं ब्रह्म व्याहरन्मामनुस्मरन्। यः प्रयाति त्यजन्देहं स याति
परमां गतिम्।।
8 / 14 अनन्यचेताः सततं यो मां स्मरति नित्यशः। तस्याहं
सुलभः पार्थ नित्ययुक्तस्य योगिनः।।
8 / 15 मामुपेत्य पुनर्जन्म दुःखालयमशाश्वतम्। नाप्नुवन्ति महात्मानः संसिद्धिं
परमां गताः।।
8 / 16 आब्रह्मभुवनालोकाः पुनरावर्तिनोऽर्जुन। मामुपेत्य तु कौन्तेय पुनर्जन्म न
विद्यते।।
8 / 17 सहस्रयुगपर्यन्तमहर्यद्ब्रह्मणो विदुः। रात्रिं युगसहस्रान्तां
तेऽहोरात्रविदो जनाः।।
8 / 18 अव्यक्ताद्व्यक्तयः सर्वाः प्रभवन्त्यहरागमे। रात्र्यागमे प्रलीयन्ते
तत्रैवाव्यक्तसंज्ञके।।
8 / 19 भूतग्रामः स एवायं भूत्वा भूत्वा प्रलीयते। रात्र्यागमेऽवशः पार्थ
प्रभवत्यहरागमे।।
8 / 20 परस्तस्मात्तु भावोऽन्योऽव्यक्तोऽव्यक्तात्सनातनः। यः स सर्वेषु भूतेषु
नश्यत्सु न विनश्यति।।
8 / 21 अव्यक्तोऽक्षरं इत्युक्तस्तमाहुः परमां गतिम्। यं प्राप्य न निवर्तन्ते
तद्धाम परमं मम।।
8 / 22 पुरुषः स परः पार्थ भक्त्या लभ्यस्त्वनन्यया। यस्यान्तःस्थानि भूतानि येन
सर्वमिदे ततम्।।
8 / 23 यत्र काले
त्वानावृत्तिमावृत्तिं चैव योगिनः।
प्रयाता यान्ति तं कालं वक्ष्यामि भरतर्षभ।।
8 / 24 अग्निर्ज्योतिरहः
शुक्लः
षण्मासा उत्तरायणम्। तत्र प्रयाता गच्छन्ति ब्रह्म ब्रह्मविदो जनाः।।
8 / 25 धूमो रात्रिस्तथा कृष्णः षण्मासा दक्षिणायनम्।
तत्र चान्द्रमसं ज्योतिर्योगी प्राप्य निवर्तते।।
8 / 26 शुक्लकृष्णे गती ह्येते जगतः शाश्वते मते। एकया
यात्यनावृत्तिमन्ययावर्तते पुनः।।
8 / 27 नैते सृती पार्थ जानन्योगी मुह्यति कश्चन। तस्मात्सर्वेषु
कालेषु योगयुक्तो भवार्जुन।।
8 / 28 वेदेषु यज्ञेषु तपःसु चैव दानेषु यत्पुण्यफलं प्रदिष्टम्। अत्येति
तत्सर्वमिदं विदित्वा योगी परं स्थानमुपैति चाद्यम्।।
ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे
श्रीकृष्णार्जुनसंवादे अक्षरब्रह्मयोगो
नामाष्टमोऽध्यायः।।
Chant
अथ नवमोऽध्याय
Go To Top
ऊपर जाने के लिये
श्रीभगवानुवाच
9 / 1 इदं तु ते गुह्यतमं प्रवक्ष्याम्यनसूयवे । ज्ञान विज्ञानसहितं यज्ज्ञात्वा
मोक्ष्यसेऽशुभात्।।
9 / 2 राजविद्या राजगुह्यं पवित्रमिदमुत्तमम्।
प्रत्यक्षावगमं
धर्म्यं सुसुखं कर्तुमव्ययम्।।
9 / 3 अश्रद्दधानाः पुरुषा धर्मस्यास्य परंतप। अप्राप्य
मां निवर्तन्ते मृत्युंसारवर्त्मनि।।
9 / 4 मया ततमिदं सर्वं जगदव्यक्तमूर्तिना। मत्स्थानि सर्वभूतानि न चाहं
तेष्ववस्थितः।।
9 / 5 न च मत्स्थानि भूतानि पश्य मे योगमैश्वरम्। भूतभृन्न च भूतस्थो ममात्मा
भूतभावनः।।
9 / 6 यथाकाशस्थितो नित्यं वायुः सर्वत्रगो महान्। तथा सर्वाणि भूतानि
मत्स्थानीत्युपधारय।।
9 / 7 सर्वभूतानि कौन्तेय प्रकृतिं यान्ति मामिकाम्। कल्पक्षये पुनस्तानि कल्पादौ
विसृजाम्यहम्।।
9 / 8 प्रकृतिं स्वामवष्टभ्य विसृजामि पुनः पुनः। भूतग्रामिमं कृत्स्नवशं
प्रकृतेर्वशात्।।
9 / 9 न च मां तानि कर्माणि निबध्नान्ति धनंजय।
उदासीनवदासीनमसक्तं तेषु कर्मसु।।
9 / 10 मयाध्यक्षेण प्रकृतिः सूयते सचराचरम्। हेतुनानेन कौन्तेय जगद्विपरिवर्तते।।
9 / 11 अवजानन्ति मां मूढा मानुषीं तनुमाश्रितम्। परं भावमजानन्तो मम भूतमहेश्वरम्।।
9 / 12 मोघाशा मोघकर्माणो मोघज्ञाना विचेतसः। राक्षसीमासुरीं चैव प्रकृतिं मोहिनीं
श्रिताः।।
9 / 13
महात्मानस्तु मां पार्थ दैवीं प्रकृतिमाश्रिताः।
भजन्तियनन्यमनसो ज्ञात्वा भूतादिमव्ययम्।।
9 / 14 सततं कीर्तयन्तो मां यतन्तश्च दृढव्रताः। नमस्यन्तश्च मां भक्त्या
नित्ययुक्ता उपासते।।
9 / 15 ज्ञानयज्ञेन चाप्यन्ये यजन्तो मामुपासते। एकत्वेन पृथक्त्वेन बहुधा
विशश्तोमुखम्।।
9 / 16 अहं क्रतुरहं यज्ञः स्वधाहमहमौषधम्।मन्त्रोऽहमहमेवाज्यमहमग्निरहं हुतम्।।
9 / 17 पिताहमस्य जगतो माता धाता पितामहः। वेद्यं पवित्रमोंकार ऋक्साम यजुरेव च।।
9 / 18 गतिर्भर्ता प्रभुः साक्षी निवासः शरणं सुहृत्। प्रभवः प्रलयः स्थानं निधानं
बीजमव्ययम्।।
9 / 19 तपाम्यहमहं वर्षं निगृह्णाम्युत्सृजामि च। अमृतं चैव मृत्युश्च
सदसच्चाहमर्जुन।।
9 / 20 त्रैविद्या मां सोमपाः पूतपापा यज्ञैरिष्ट्वा स्वर्गतिं प्रार्थयन्ते। ते
पुण्यमासाद्य सुरेन्द्रलोकमश्नन्ति। दिव्यन्दिवि देवभोगान्।।
9 / 21 ते तं भुक्त्वा स्वर्गलोकं विशालं क्षीणे पुण्ये मर्त्यलोकं विशन्ति। एवं
त्रयीधर्ममनुप्रपन्ना गतागतं कामकामा लभन्ते।
9 / 22 अनन्याश्चिन्तयन्तो मां ये जनाः पर्युपासते। तेषां नित्याभियुक्तानां
योगक्षेमं वहाम्यहम्।।
9 / 23 येऽप्यन्यदेवता भक्ता यजन्ते श्रद्धयान्विताः। तेऽपि मामेव कौन्तेय
यजन्त्यविधिपूर्वकम्।।
9 / 24 अहं हि सर्वयज्ञानां भोक्ता च प्रभुरेव च। न तु मामभिजानन्ति
तत्त्वेनातश्च्यवन्ति ते।।
9 / 25 यान्ति देवव्रता देवान्पितॄन्यान्ति पितृव्रताः। भूतानि यान्ति भूतेज्या
यान्ति मद्याजिनोऽपि माम्।।
9 / 26 पत्रं पुष्पं फलं तोयं यो मे भक्त्या प्रयच्छति।
तदहं भक्त्युपहृतमश्नामि प्रयतात्मनः।।
9 / 27 यत्करोषि यदश्नासि यज्जुहोषि ददासि यत्। यत्तपसि
कौन्तेय तत्कुरुष्व मदर्पणम्।।
9 / 28 शुभाशुभफलैरेवं मोक्ष्यसे कर्मबन्धनैः। संन्यासयोगयुक्तात्मा विमुक्तो
मामुपैष्यसि।।
9 / 29 समोऽहं सर्वभूतेषु न मे द्वेष्योऽस्ति न प्रियः। ये भजन्ति तु मां भक्त्या
मयि ते तेषु चाप्यहम्।।
9 / 30 अपि चेत्सुदुराचारो भजते मामनन्यभाक्।
साधुरेव स मन्तव्यः सम्यग्व्यवसितो हि सः।।
9 / 31 क्षिप्रं भवति धर्मात्मा
शाश्वच्छान्तिं निगच्छति।
कौन्तेय प्रति जानीहि न मे भक्तः प्रणश्यति।।
9 / 32 मां हि पार्थ व्यपाश्रित्य येऽपि स्युः पापयोनयः। स्त्रियो वैश्यास्तथा
शूद्रास्तेऽपि यान्ति पारं गतिम्।।
9 / 33 कि पुनर्ब्राह्मणाः पुण्या भक्ता राजर्षयस्तथा । अनित्यमसुखं लोकमिमं
प्राप्य भजस्व माम्।
9 / 34 मन्मना भव भद्भक्तो मद्याजी मां नमस्कुरु। मामेवैष्यसि युक्त्वैवमात्मानं
मत्परायणः।।
ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे
श्रीकृष्णार्जुनसंवादे राजविद्याराजगुह्ययोगो नाम नवमोऽध्यायः।।
Chant अथ दशमोऽध्याय
Go To Top
ऊपर जाने के लिये
10 / 1 भूय एव महाबाहो श्रृणु मे परमं वचः। यतेतेऽहं
प्रियमाणाय
वक्ष्यामि हितकाम्यया।।
10 / 2 न मे विदुः सुरगणाः प्रभवं
च महर्षयः। अहमादिर्हि
देवानां महर्षीणां च सर्वशः।।
10 / 3 यो मामजमनादिं च वेत्ति लोकमहेश्वम्। असंमूढः स
मर्त्येषु सर्वपापैः प्रमुच्यते।।
10 / 4 बुद्धिर्ज्ञानसम्मोहः क्षमा सत्यं दमः शमः। सुखं दुःषं भवोऽभावो भयं
चाभयमेव च।।
10 / 5 अहिंसा समता तुष्टिस्तपो दानं यशोऽयशः। भवन्ति भावा भूतानां मत्त एव
पृथग्विधाः।।
10 / 6 महर्षयः सप्त
पूर्वे चत्वारो मनवस्तथा। मद्भावा
मानसा जाता येषां लोक इमाः प्रजाः।।
10 / 7 एतां विभूतिं योगं च मम यो वेत्ति तत्त्वतः। सोऽविकम्पेन योगेन युज्यते
नात्र संशयः।।
10 / 8 अहं सर्वस्य प्रभवो मत्तः सर्वं प्रवर्तते। इति मत्वा भजन्ते मां बुधा
भावसमन्विताः।।
10 / 9 मच्चित्ता मद्गतप्राणा बोधयन्तः परस्परम्। कथयन्तश्च मां नित्यं तुष्यन्ति
च रमन्ति च।
10 / 10 तेषां सततयुक्तानां भजतां प्रीतिपूर्वकम्। ददामि बुद्धियोगं तं येन
मामुपायान्ति ते।।
10 / 11 तेषामेवानुकम्पार्थमहमज्ञानजं तमः। नाशयाम्यात्मभावस्थो ज्ञानदीपेन
भास्वता।।
अर्जुन उवाच
10 / 12 परं प्रह्म परं धाम पवित्रं परमं भवान्। पुरुषं शाश्वतं दिव्यमादिदेवमजं
विभुम्।
10 / 13 आहुस्त्वामर्षयः सर्वे देवर्षिनारदस्तथा । असितो देवलो व्यासः स्वयं चैव
ब्रवीषि मे।।
10 / 14 सर्वमेतदृतं मन्ये यन्मां वदसि केशव। न हि ते भगवन्व्यक्तिं विदुर्देवा न
दानवाः।।
10 / 15 स्वयमेवात्मनात्मानं वेत्थ त्वं पुरुषोत्तम। भूतभावेन भूतेश देवदेव
जगत्पते।
10 / 16 वक्तुमर्हस्यशेषेण दिव्या ह्यात्मविभूतयः।
याभिर्विभूतिभिर्लोकानिमांस्त्वं व्याप्य तिष्ठसि।।
10 / 17 कथं विद्यामहं योगिंस्त्वां सदा परिचिन्तयन्। केषु केषु च भावेषु
चिन्त्योऽसि भगवन्मया।।
10 / 18 विस्तरेणात्मनो योगं विभूतिं च जनार्दन। भूयः कथय तृप्तिर्हि श्रृणवतो
नास्ति मेऽमृतम्।।
श्रीभगवानुवाच
10 / 19 हन्त ते कथयिष्यामि दिव्या ह्यात्मविभूतयः। प्राधान्यतः कुरुश्रेष्ठ
नास्त्यन्तो विस्तरस्य मे।।
10 / 20 अहमात्मा गुडाकेश सर्वभूताशयस्थितः। अहमादिश्च मध्यं च भूतानामन्त एव च।।
10 / 21 आदित्यानामहं विष्णुर्ज्योतिषां रवि रंशुमान। मरीचिर्मरुतामस्मि
नक्षत्राणामहं शशी।।
10 / 22 वेदानां सामवेदोऽस्मि देवानामस्मि वासवः। इन्द्रियाणां मनश्चास्मि
भूतानामस्मि चेतना।।
10 / 23 रूद्राणां शंकरश्चास्मि वित्तेशो यक्षरक्षसाम्। वसूनां पावकश्चास्मि मेरुः
शिखरिणामहम्।।
10 / 24 पुरोधसां च मुख्यं मां विद्धि पार्थ बृहस्पतिम्। सेनानीनामहं
स्कन्दः सरसामस्मि सागरः।।
10 / 25 महर्षीणां भृगुरहं गिरामस्म्यकमक्षरम्। यज्ञानां जपयज्ञोऽस्मि स्थावराणां
हिमालयः।।
10 / 26 अश्वत्थः सर्ववृक्षाणां देवर्षीणां च नारदः। गन्धर्वाणां चित्ररथः
सिद्धानां कपिलो मुनिः।।
10 / 27 उच्चैःश्रवसमश्वानां विद्धि माममृतोद्भवम्। ऐरावतं गजेन्द्राणां नराणां च
नराधिपम्।।
10 / 28 आयुधानामहं वज्रं धेनूनामस्मि कामधुक्। प्रजनश्चास्मि कन्दर्पः
सर्पाणामस्मि वासुकिः।।
10 / 29 अनन्तश्चस्मि नागानां वरुणो यादसामहम्। पितॄणामर्यमा चास्मि यमः
संयमतामहम्।।
10 / 30 प्रह्लादश्चास्मि दैत्यानां कालः कलयतमाहम्। मृगाणां च मृगेन्द्रोऽहं
वैनतेयश्च पक्षिणाम्।।
10 / 31 पवनः पवतामस्मि रामः शस्त्रभृतामहम्। झषाणां मकरश्चास्मि स्रोतसामस्मि
जाह्नवी।।
10 / 32 सर्गाणामादिरन्तश्च मध्यं चैवाहमर्जुन। अध्यात्मविद्या विद्यानां वादः
प्रवदतामहम्।।
10 / 33 अक्षराणामकारोऽस्मि द्वन्द्वः सामासिकस्य च। अहमेवाक्षयः कालो धाताहं
विश्चतोमुखः।।
10 / 34 मृत्युः सर्वहरश्चाहमुद्भवश्च भविष्यताम्। कीर्तिः श्रीवाक्च नारीणां
स्मृतिर्मेधा धृतिः क्षमा।।
10 / 35 बृहत्साम तथा साम्नां गायत्री छन्दसामहम्। मासानां मार्गशीर्षोऽहमृतुनां
कुसुमाकरः।।
10 / 36 द्यूतं छलयतामस्मि तेजस्तेजस्विनामहम्। जयोऽस्मि व्यवसायोऽस्मि सत्त्वं
सत्त्ववतामहम्।।
10 / 37 वृष्णीनां वासुदेवोऽस्मि पाण्डवानां धनंजयः। मुनीनामप्यहं व्यासः
कवीनामुशना कविः।।
10 / 38 दण्डो दमयतामस्मि नीतिरस्मि जिगीषताम्। मौनं चैवास्मि गुह्यानां ज्ञानं
ज्ञानवतामहम्।।
10 / 39 यच्चापि सर्वभूतानां बीजं तदहमर्जुन। न तदस्ति विना यत्स्यान्मया भूतं
चराचरम्।।
10 / 40 नान्तोऽस्ति मम दिव्यानां विभूतीनां परंतप। एष तूद्देशतः प्रोक्तो
विभूतेर्विस्तरो मया।।
10 / 41 यत्यद्विभूतिमत्सत्त्वं श्रीमदूर्जिमेव वा। तत्तदेवावगच्छ त्वं मम
तेजोंऽशसम्भवम्।।
10 / 42 अथवा बहुनैतेन किं ज्ञातेन तवार्जुन। विष्टभ्यामिदं कत्स्नमेकांशेन स्थितो
जगत्।।
ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे
श्रीकृष्णार्जुनसंवादे विभूतियोगोनाम दशमोऽध्यायः।।
Chant अथैकादशोऽध्याय
Go To Top
ऊपर जाने के लिये
अर्जुन उवाच
11 / 1 मदनुग्रहाय परमं गुह्यमध्यात्मसंज्ञितम्। यत्त्वयोक्तं वचस्तेन
मोहोऽयं विगतो मम।।
11 / 2 भवाप्ययो हि भूतानां श्रुतौ विस्तरशो मया। त्वत्तः कमलपत्राक्ष
माहात्म्यमपि चाव्ययम्।।
11 / 3 एवमेतद्यथात्थ त्वमात्मानं परमेश्वर। द्रष्टुमिच्छामि ते परमेश्वरं
पुरुषोत्तम।।
11 / 4 मन्यसे यदि तच्छक्यं मया द्रष्टुमिति प्रभो।
योगेश्वर ततो मे त्वं दर्शयात्मानमव्ययम्।।
श्रीभगवानुवाच
11 / 5 पश्यमे पार्थ रूपाणि शतशोऽथ सहस्रशः। नानाविधानि दिव्यानि नानावर्णाकृतीनि
च।।
11 / 6 पश्यादित्यन्वसून्रुद्रानश्विनौ मरुतस्तथा। बहूनियदृष्टपूर्वाणि
पश्याश्चर्याणि भारत।।
11 / 7 इहैकस्थं जगत्कृस्नं पस्याद्य सचाराचरम्। मम देहे गुडाकेश
यच्चान्यद्द्रष्टुमिच्छासि।।
11 / 8 न तु मां शक्यसे द्रष्टुमनेनैव स्वचक्षुषा । दिव्यं ददामि ते चक्षुः पश्य
मे योगमैश्वरम्।।
संजय उवाच
11 / 9 एवमुक्त्वा ततो राजन्महायोगेश्वरो हरिः। दर्शयामास पार्थाय परमं
रूपमैश्वरम्।।
11 / 10 अनेकवक्त्रनयनमनेकाद्भुतदर्शनम्। अनेकदिव्याभरणं दिव्यनेकोद्यतायुधम्।।
11 / 11 दिव्यमाल्याम्बरधरं दिव्यगन्धानुलेपनम्। सर्वाश्चर्यमयं देवमनन्तं
विश्वतोमुखम्।।
11 / 12 दिवि सूर्यसहस्रस्य भवेद्युगपदुत्थिता। यदि भाः सदृशी सा स्याद्भासस्तस्य
महात्मनः।।
11 / 13 तत्रैकस्थं जगत्कृत्स्नं प्रविभक्तमनेकधा।
अपश्यद्दवदेवस्य शरीरे पाण्डवस्तदा।।
11 / 14 ततः स विस्मयाविष्टो हृष्टरोमा धनंजयः। प्रणम्य शिरसा देवं कृताञ्जलिरभाषत।।
अर्जुन उवाच
11 / 15 पश्यामि देवांस्तव देव देहे सर्वांस्तथा भूतविशेषसङ्घान्।
ब्रह्माणमीशं कमलासनस्थमृषींश्च
सर्वानुरगांश्च दिव्यान्।।
अनेकबाहुदरवक्त्रनेत्रं पश्यामि
त्वां सर्वतोऽनन्तरूपम्। नान्तं न मध्यं न पुनस्तवादिं पश्यामि विश्वेश्वर
विश्वरूप।।
11 / 16 किरीटिनं गदिनं चक्रिणं च तेजोराशिं सर्वतो दीप्तिमन्तम्। पश्यामि त्वां
दुर्निरीक्ष्यं समन्ताद्दीप्तानलार्कद्युतिमप्रमेयम्।।
11 / 17 त्वमक्षरं परमं वेदितव्यं त्वमस्य विश्वस्य परं निधानम्। त्वमव्ययः
शाश्वतधर्मगोप्ता सनातनस्त्वं पुरुषो मतो मे।।
11 / 18 अनादिमध्यान्तमनन्तवीर्यमनन्तबाहुं शशिसूर्यनेत्रम्। पश्यामि त्वां
दीप्तहुताशवक्त्रं स्वतेजसा विश्वमिदं तपन्तम्।।
11 / 19 द्यावापृथिव्योरिदमन्तरं हि व्याप्तं त्वयैकेन दिशश्च सर्वाः।
दृष्ट्वाद्भुतं रूपमुग्रं तवेदं लोकत्रयं प्रव्यथितं महात्मन्।।
11 / 20
अमी हि त्वां सुरसंघाविशन्ति
केचिद्भीताः
प्राञ्जलयो गृणन्ति। स्वस्त्युक्त्वा महर्षिसिद्धसङ्घाः स्तुवन्ति त्वां स्तुतिभिः
पुष्कलाभिः।।
11 / 21 रुद्रादित्या वसवो ये च साधाय विश्वेऽश्विनौ मरुतश्चोष्मपाश्च। गन्धर्वयक्षासुरसिद्धसङ्घा
वीक्षन्ते त्वां विस्मिताश्चैव सर्वे।।
11 / 22 रूपं महत्ते बहुवक्त्रनेत्रं महाबाहो बहुबाहूरुपादम्।
बहूदरं बहुदंष्ट्राकरालं दृष्ट्वा लोकाः प्रव्यथितास्तथाहम्।।
11 / 23 नभःस्पृशं दीप्तमनेकवर्मं व्यत्ताननं दीप्तविशालनेत्रम्।
दृष्ट्वा ही त्वां प्रव्यथितान्तरात्मा धृतिं न विन्दामि शमं च विष्णो।।
11 / 24 दंष्ट्राकरालानि च ते मुखानि दृष्टैव कालानलसन्निभानि। दिशो न जाने न लभे
च शर्म प्रसीद देवेश जगन्निवास।।
11 / 25 अमी च त्वां
धृतराष्ट्रस्य पुत्राः सर्वे
सहैवावनिपालसङ्घैः। भीष्मो द्रोणः सूतपुत्रस्तथासौ सहास्मदीयैरपि योधमुख्यैः।
11 / 26 वक्त्राणि ते त्वरमाणा विशन्ति दंष्ट्राकरालानि भयानकानि। केचिद्विलग्ना
दशनान्तरेषु संदृश्यन्ते चूर्णितैरुत्तमाङ्गैः।।
11 / 27 यथा नदीनां बहवोऽम्बुवेगाः समुद्रमेवाभिमुखा द्रवन्ति। तथा तवामी
नरलोकवीरा विशन्ति वक्त्राण्यभिज्वलन्ति।।
11 / 28 यथा प्रदीप्तं ज्वलनं पतङ्गा विशन्ति नाशाय समृद्धवेगाः। तथैव नाशाय
विशन्ति लोकास्तवापि वक्त्राणि समृद्धवेगाः।।
11 / 29
लेलह्यसे ग्रसमानः
समन्ताल्लोकाल्समग्रान्वदनैर्ज्वलद्भीः। तेजोभिरापूर्य
जगत्समग्रं भासस्तवोग्राः प्रतपन्ति विष्णो।।
11 / 30 आख्याहि मे को भवानुग्ररूपो नमोऽस्तु ते देववरः
प्रसीद। विज्ञातुमिच्छामि भवन्तमाद्यं न हि प्रजानामि तव प्रवृत्तिम्।।
श्रीभगवानुवाच
11 / 31 कालोऽस्मि लोकक्षयकृत्प्रवृद्धो लोकान्समाहर्तुमिह प्रवृत्तः। ऋतेऽपि त्वां
न भविष्यन्ति सर्वे येऽवस्थिताः प्रत्यनीकेषु योधाः।
11 / 32 तस्मात्त्वमुत्तिष्ठ यशो लभस्व जित्वा शत्रून् भुङ्क्ष्व राज्यं समृद्धम्।
मयैवैते निहताः पूर्वमेव निमित्तमात्रं भव सव्यसाचिन्।।
11 / 33 द्रोणं च भीष्मं च जयद्रथं च कर्णं तथान्यानपि योधवीरान्। मया हतांस्त्वं
जहि मा व्यथिष्ठा युध्यस्व जेतासि रणे सपत्नान्।।
संजय उवाच
11 / 34 एतच्छ्रुत्वा वचनं केशवस्य कृताञ्जलिर्वेपमानः
किरीटी। नमस्कृत्वा भूय एवाह कृष्णं सगद्गदं भीतभीतः
प्रणम्य।।
अर्जुन उवाच
11 / 35 स्थाने हृषीकेश तव प्रकीर्त्या जगत्प्रहृष्यत्यनुरज्यते च। रक्षांसि
भीतानि दिशो द्रवन्ति सर्वे नमस्यन्ति च सिद्धसंङ्घाः।।
11 / 36 कस्माच्च ते न नमेरन्महात्मन् गरीयसे ब्रह्मणोऽप्यादिकर्त्रै। अनन्त
देवेश जगन्निवास त्वमक्षरं सदसत्तत्परं यत्।।
11 / 37 त्वमादिदेवः पुरुषः पुराणस्त्वमस्य विश्वस्य परं निधानम्। वेत्तासि वेद्यं
च परं च धाम त्वया ततं विश्वमनन्तरूप।।
11 / 38 वायुर्यमोऽग्निर्वरुणः शशाङ्कः प्रजापतिस्त्वं प्रपितामहश्च। नमो
नमस्तेऽस्तु सहस्रकृत्वः पुनश्च भूयोऽपि नमो नमस्ते ।। नमः पुरस्तादथ पृष्ठतस्ते
नमोऽस्तु ते सर्वत एव सर्व। अनन्तवीर्यामितविक्रस्त्वं सर्वं समाप्नोषि ततोऽसि
सर्वः।।
11 / 39 सखेति मत्वा प्रसभं यदुक्तं हे कृष्ण यादव हे सखेति। अजानता महिमानं तवेदं
मया प्रमादात्प्रणयेन वापि।।
11 / 40 यच्चावहासार्थमसत्कृतोऽसि विहारशय्यासनभोजनेषु
एकोऽथवाप्यच्युत तत्समक्षं तत्क्षामये त्वामहमप्रमेयम्।।
11 / 41 पितासि लोकस्य चराचरस्य त्वमस्य पूज्यश्च गुरुर्गरीयान्। न
त्वत्समोऽस्त्यभ्यधिकः कुतोऽन्यो लोकत्रयेऽप्यप्रतिमप्रभाव।।
11 / 42 तस्मात्प्रणम्य प्रणिधाय कायं प्रसादये
त्वामहमीशमीड्यम्। पितेव पुत्रस्य सखेव सख्युः
प्रियः
प्रियायार्हसि देव सोढुम्।।
11 / 43 अदृष्टपूर्वं हृषितोऽस्मि दृष्ट्वा भयेन च प्रव्यथितं मनो मे। तदेव मे
दर्शय देवरूपं प्रसीद देवेश जगन्निवास।।
11 / 44 किरीटनं गदिनं चक्रहस्तमिच्छामि त्वां द्रष्टुमहं तथैव। तेनैव रूपेण
चतुर्भुजेन सहस्रबाहो भव विश्वमूर्ते।।
श्रीभगवानुवाच
11 / 45 मया प्रसन्नेन तवार्जुनेदं रूपं परं दर्शितमात्मयोगात्। तेजोमयं
विश्वमनन्तमाद्यं यन्मे त्वदन्येन
न दृष्टपूर्नम्।।
11 / 46 न वेदयज्ञाध्ययनैर्न दानैर्न च क्रियाभिर्न तपोभिरुग्रैः। एवंरूपः शक्य
अहं नृलोके द्रष्टुं त्वदन्येन कुरुप्रवीर।।
11 / 47 मा ते व्यथा मा च विमूढभावो दृष्ट्वा रूपं घोरमीदृङ्ममेदम्। व्यपेतभीः
प्रीतमनाः पुनस्त्वं तदेव मे रूपमिदं प्रपश्य।।
11 / 48 संजय उवाच
11 / 49 इत्यर्जुनं वासुदेवस्तथोक्त्वा स्वकं
रूपं
दर्शयामास भूयः। आश्वासयामास च भीतमेनं भूत्वा पुनः सौम्यवपुर्महात्मा ।।
अर्जुन उवाच
11 / 50 दृष्ट्वेदं मानुषं रूपं तव सौम्यं जनार्दन। इदानीमस्मि संवृत्तः सचेताः
प्रकृतिं गतः।।
11 / 51 श्रीभगवानुवाच
11 / 52 सुदुर्दर्शमिदं रूपं
दृष्टवानसि यन्मम। देवा अप्यस्य रूपस्य नित्यं दर्शनकाङ्क्षिणः।।
11 / 53 नाहं वेदैर्न तपसा न दानेन न चेज्यया। शक्य
एवंविधो द्रष्टुं दृष्टवानसि मां यथा।।
11 / 54 भक्त्या त्वन्यया शक्य अहमेवंविधोऽर्जुन। ज्ञातुं द्रष्टुं च तत्त्वेन
प्रवेष्टुं च परंतप।।
11 / 55 मत्कर्मकृन्मत्परमो मद्भक्तः सङ्गवर्जितः। निर्वैरः सर्वभूतेषु यः स
मामेति पाण्डव।।
ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे
श्रीकृष्णार्जुनसंवादे विश्वरूपदर्शनयोगो नामैकादशोऽध्यायः।।
Chant अथ
द्वादशोऽध्यायः
Go To Top
ऊपर जाने के लिये
अर्जुन उवाच
12 / 1 एवं सततयुक्ता ये भक्तास्त्वां पर्युपासते। ये चाप्यक्षरमव्यक्तं तेषां के
योगवित्तमाः।।
श्रीभगवानुवाच
12 / 2 मय्यावेश्य मनो ये मां नित्ययुक्ता उपासते। श्रद्ध्या परयोपेतास्ते मे
युक्ततमा मताः।।
12 / 3 ये त्वक्षरमनिर्देश्यमव्यक्तं पर्युपासते। सर्वत्रगमचिन्त्यं च कूटस्थमचलं
ध्रुवम्।।
12 / 4 संनियम्येन्द्रियग्रामं सर्वत्र समबुद्धयः। ते प्राप्नुवन्ति मामेव
सर्वभूतहिते रताः।।
12 / 5 क्लेशोऽधिकतरस्तेषामव्यक्तासक्तचेतसाम्। अव्यक्ता हि गतिर्दुःखं
देहवद्भिरवाप्यते।।
12 / 6 ये तु सर्वाणि कर्माणि मयि संन्यस्य मत्पराः। अनन्येनैव योगेन मां
ध्यायन्त उपासते।।
12 / 7 तेषामहं समुद्धर्ता मृत्युसंसारसागरात्। भवामि नचिरात्पार्थ
मव्यावेशितचेतसाम्।।
12 / 8 मय्येव मन आधत्स्व मयि बुद्धिं निवेशय। निवसिष्यसि मय्येव अत ऊर्ध्वं न
संशयः।।
12 / 9 अथ चित्तं समाधातुं न
शक्नोषि मयि स्थिरम्।
अभ्यासयोगेन ततो मामिच्छाप्तुं धनंजय।।
12 / 10 अभ्यासेऽप्यसमर्थोऽसि मत्कर्मपरमो भव। मदर्थमपि कर्माणि
कुर्वन्सिद्धिमवाप्स्यासि।।
12 / 11 अथैतदप्यशक्तोऽसि कर्तुं मद्योगमाश्रितः। सर्वकर्मफलत्यागं ततः कुरु
यतात्मवान्।।
12 / 12 श्रेयो हि ज्ञानमभ्यासाज्ज्ञानाद्ध्यानं विशिष्यते।
ध्यानात्कर्मफलत्यागस्त्यागाच्छान्तिरनन्तरम्।।
12 / 13 अद्वेष्टा सर्वभूतानां मैत्रः करूण एव च। निर्ममो निरहंकारः समदुःखसुखः
क्षमी।।
12 / 14 संतुष्टः सततं योगी यतात्मा दृढनिश्चयः।
मय्यर्पितमनोबुद्धिर्यो मद्भक्तः समे प्रियः।।
12 / 15 यसमान्नोद्विजते लोको लोकान्नोद्विजते च यः। हर्षामर्षभयोद्वेगैर्मुक्तो
यः स च मे प्रियः।।
12 / 16 अनपेक्षः शुचिर्दक्ष उदासीनो गतव्यथः। सर्वारम्भपरित्यागी यो मद्भक्तः समे
प्रियः।।
12 / 17 यो न हृष्यति न द्वेष्टि न शोचति न काङ्क्षति। शुभाशुभपरित्यागी
भक्तिमान्यः स मे प्रियः।।
12 / 18 समः शत्रौ च मित्रे च तथा मानापमानयोः। शीतोष्णसुखदुःखेषु समः
सङ्गविवर्जितः।।
12 / 19 तुल्यनिन्दास्तुतिर्मौनी संतुष्टो येन केनचित्।
अनिकेतः स्थिरमितर्भक्तिमान्मे प्रियो नरः।।
12 / 20 ये तु धर्म्यामृतमिदं यथोक्तं पर्युपासते।
श्रद्दधाना मत्परमा भक्तास्तेऽतीव मे प्रियाः।।
ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे
श्रीकृष्णार्जुनसंवादे भक्तियोगो नाम द्वादशोऽध्यायः।।
Chant अथ
त्रयोदशोऽध्यायः
Go To Top
ऊपर जाने के लिये
श्रीभगवानुवाच
13 / 1 इदं शरीरं कौन्तेय क्षेत्रमित्यभिधीयते। एतद्यो वित्ति तं प्राहुः
क्षेत्रज्ञ इति तद्विदः।।
13 / 2 क्षेत्रज्ञं चापि मां विद्धि सर्वक्षेत्रेषु भारत।
क्षेत्रक्षेत्रज्ञयोर्ज्ञानं यत्तज्ज्ञानं मतं मम।।
13 / 3 तत्क्षेत्रं यच्च यादृक्च याद्विकारि यतश्च यत्। स च यो यत्प्रभावश्च
तत्समासेन मे श्रृणु।।
13 / 4 ऋषिभिर्बहुधा गीतं छन्दोभिर्विविधैः पृथक्। ब्रह्मसूत्रपदैश्चैव
हेतुमद्भिर्विनिश्चितैः।।
13 / 5 महाभूतान्यहंकारो बुद्धिरव्यक्तमेव च। इन्द्रियाणि दशैकं च पञ्च
चेन्द्रियगोचराः।।
13 / 6 इच्छा द्वेषः सुखं दुःखं संघातश्चेतना धृतिः। एतत्क्षेत्रं समासेन
सविकारमुदाहृतम्।।
13 / 7 अमीनित्वमदम्भित्वमहिंसा क्षान्तिरार्जवम्। आचार्योपासनं शौचं
स्थैर्यमात्मविनिग्रहः।।
13 / 8 इन्द्रियार्थेषु वैराग्यमनहंकार एव च।
जन्ममृत्युजराव्याधिदुःखदोषानुदर्शनम्।।
13 / 9 असक्तिरनभिष्वङ्गः पुत्रदारगृहादिषु। नित्यं च
समचित्तत्वमिष्टानिष्टोपपत्तिषु।।
13 / 10 मयि चानन्ययोगेन भक्तिरव्यभिचारिणी। विविक्तदेशसेवित्वमरतिर्जनसंसदि।।
13 / 11 अध्यात्मज्ञाननित्यत्वं तत्त्वज्ञानार्थदर्शनम्।
एतज्ज्ञानमिति प्रोक्तमज्ञानं यदतोऽन्यथा।।
13 / 12 ज्ञेयं यत्तत्प्रवक्ष्यामि यज्ज्ञात्वामृतमश्नुते। अनादिमत्परं ब्रह्म न
सत्तन्नासदुच्यते।।
13 / 13 सर्वतः पाणिपादं तत्सर्वतोऽक्षिशिरोमुखम्। सर्वतः श्रुतिमल्लोके
सर्वमावृत्य तिष्ठति।।
13 / 14 सर्वेन्द्रियगुणाभासं सर्वेन्द्रियविवर्जितम्। असक्तं सर्वभृच्चैव
निर्गुणं गुणभोक्तृ च।।
13 / 15 बहिरन्तश्च भूतानामचरं चरमेव च। सूक्ष्मत्वात्तदविज्ञेयं दूरस्थं चान्तिके
च तत्।।
13 / 16 अविभक्तं च भूतेषु विभक्तमिव च स्थितम्। भूतभर्तृं
च तज्ज्ञेयं ग्रसिष्णु प्रभविष्णु च।।
13 / 17 ज्योतिषामपि
तज्ज्योतिस्तमसः परमुच्यते। ज्ञानं
ज्ञेयं ज्ञानगम्यं हृदि सर्वस्य विष्ठितम्।।
13 / 18 इति क्षेत्रं तथा ज्ञानं ज्ञेयं चोक्तं समासतः। मद्भक्त एतद्विज्ञाय
मद्भावयोपपद्यते।।
13 / 19 प्रकृतिं पुरुषं चैव विद्ध्यनादी उभावपि। विकारांश्च गुणांश्चैव विद्धि
प्रकृतिसम्भवान्।।
13 / 20 कार्यकरणकर्तृत्वे हेतुः प्रकृतिरुच्यते। पुरुषः सुखदुःखानां भोक्तृत्वे
हेतुरुच्यते।।
13 / 21 पुरुषः प्रकृतिस्थो हि भुङ्क्ते प्रकृतिजान्गुणान्। कारणं गुणसङ्गोऽस्य
सदसद्योनजन्मसु।।
13 / 22 उपद्रष्टानुमन्ता च भर्ता भोक्ता महेश्वरः। परमात्मेति चाप्युक्तो
देहेऽस्मिन्पुरुषः परः।।
13 / 23 य एवं वेत्ति पुरुषं प्रकृतिं च गुणैः सह। सर्वथा वर्तमानोऽपि न स
भूयोऽभिजायते।।
13 / 24 ध्यानेनात्मनि पश्यन्ति केचिदात्मानमात्मना। अन्ये सांख्येन योगेन
कर्मयोगेन चापरे।।
13 / 25 अन्ये त्वेवमजानन्तः श्रुत्वान्येभ्यः उपासते। तेऽपि चातितरन्त्येव मृत्युं
श्रुतिपरायणाः।।
13 / 26 यावत्संजायते किंचित्सत्त्वं स्थावरजङ्गमम्।
क्षेत्रक्षेत्रज्ञसंयोगात्तद्विद्धि भरतर्षभ।।
13 / 27 समं सर्वेषु भूतेषु तिष्ठन्तं परमेश्वरम्। विनश्यत्स्वविनश्यन्तं यः
पश्यति स पश्यति।।
13 / 28 समं पश्यन्हि सर्वत्र समवस्थितमीश्वरम्। न हिनस्त्यात्मनात्मानं ततो याति
परां गतिम्।।
13 / 29 प्रकृत्यैव च कर्माणि क्रियमाणानि सर्वशः। यः पश्यति तथात्मामकर्तारं स
पश्यति।।
13 / 30 यदा भूतपृथग्भावमेकस्थमनुपश्यति। तत एव च विस्तारं ब्रह्म सम्पद्यते तदा।।
13 / 31 अनादित्वान्निर्गुणत्वातपरमात्मायमव्ययः।
शरीस्थोऽपि कौन्तेय न करोति न लिप्यते।।
13 / 32 यथा सर्वगतं सौक्ष्म्यदाकाशं नोपलिप्यते। सर्वत्रावस्थितो देहे तथात्मा
नोपलिप्यते।।
13 / 33 यथा प्रकाशयतित्येकः कृत्स्नं लोकमिमं रविः। क्षेत्रं क्षेत्री तथा
कृत्स्नं प्रकाशयति भारत।।
13 / 34 क्षेत्रक्षेत्रज्ञयोरेवमन्तरं ज्ञानचक्षुषा। भूतप्रकृतिमोक्षं च ये
विदुर्यान्ति ते परम्।।
ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे
श्रीकृष्णार्जुनसंवादे क्षेत्रक्षेत्रज्ञविभागयोगो नाम त्रयोदशोऽध्यायः।।
Chant अथ
चतुर्दशोऽध्यायः
Go To Top
ऊपर जाने के लिये
श्रीभगवानुवाच
14 / 1 परं भूयः प्रवक्ष्यामि ज्ञानानां ज्ञानमुत्तमम्। यज्ज्ञात्वा मुनयः सर्वे
परां सिद्धिमितो गताः।।
14 / 2 इदं ज्ञानमुपाश्रित्य मम साधर्म्यमागताः। सर्गेऽपि नोपजायन्ते प्रलये न
व्यथन्ति च।।
14 / 3 मम योनिरमहद्ब्रह्म तस्मिन्गर्भं दधाम्यहम्। संभवः सर्वभूतानां ततो भवति
भारत।।
14 / 4 सर्वयोनिषु
कौन्तेय मूर्तयः सम्भवन्ति याः। तासां
ब्रह्म महद्योनिरहं बीजप्रदः पिता।।
14 / 5 सत्त्वं रजस्तम इति गुणाः प्रकृतिसंभवाः। निबध्नन्ति महाबाहो देहे
देहिनमव्ययम्।।
14 / 6 तत्र सत्त्वं निर्मलत्वात्प्रकाशकमनामयम्। सुखसङ्गेन बध्नाति ज्ञानसङ्गेन
चानघ।।
14 / 7 रजो रागात्मकं विद्धि तृष्णासङ्गसमुद्भवम्। तन्निबध्नाति कौन्तेय
कर्मसङ्गेन देहिनम्।।
14 / 8 तमस्त्वज्ञानजं विद्धि मोहनं सर्वदेहिनाम्।
प्रमादालस्यनिद्राभिस्तन्निबध्नाति
भारत।।
14 / 9 सत्त्वं सुखे संजयति रजः कर्मणि भारत। ज्ञानमावृत्य
तु तमः प्रमादे संजयत्युत।।
14 / 10 रजस्तमश्चाभिभूय सत्त्वं भवति भारत। रजः सत्त्वं तमश्चैव तमः सत्त्वं
रजस्तथा।।
14 / 11 सर्वद्वारेषु दहेऽस्मिन्प्रकाश उपजायते। ज्ञानं यदा तदा विद्यद्विवृद्धं
सत्त्वमित्युत।।
14 / 12 लोभः प्रवृत्तिराम्भः कर्मणामशमः स्पृहा।
रजस्येतानि जायन्ते विवृद्धे भरतर्षभ।।।
14 / 13 अप्रकाशोऽप्रवृत्तिश्च प्रमादो मोह एव
च।
तमस्येतानि जायन्ते विवृद्धे कुरुनन्दन।।
14 / 14 यदा सत्त्वे प्रवृद्धे तु प्रलयं याति देहभृत्। तदोत्तमविदां
लोकानमलान्प्रतिपद्यते।।
14 / 15 रजसि प्रलयं गत्वा कर्मसङ्गिषु जायते। तथा प्रलीनस्तमसि
मूढयोनिषु जायते।।
14 / 16 कर्मणः सुकृतस्याहुः सात्त्विकं निर्मलं फलम्।
रजसस्तु फलं दुःखमज्ञानं तमसः फलम्।।
14 / 17 सत्त्वात्संजायते ज्ञानं रजसो लोभ एव च। प्रमादमोहौ तमसो भवतोऽज्ञानमेव
च।।
14 / 18 ऊर्ध्वं गच्छन्ति सत्त्वस्था मध्ये निष्ठन्ति राजसाः। जघन्यगुणवृत्तिस्था
अधो गच्छन्ति तामसाः।।
14 / 19 नान्यं गुणेभ्यः कर्तारं यदा द्रष्टानुपश्यति। गुणेभ्यश्च परं वेत्ति
मद्भावं सोऽधिगच्छति।
14 / 20 गुणानेतानतीत्य त्रीन्देही देहसमुद्भवान्। जन्ममृत्युजरादुःखैर्विमुक्तोऽमृतमश्नुते।।
अर्जुन उवाच
14 / 21 कैर्लिङ्गैस्त्रीन्गुणानेतानतीतो भवति प्रभो। किमाचारः कथं
चैतांस्त्रीनगुणानतिवर्तते।।
श्रीभगवानुवाच
14 / 22 प्रकाशं च प्रवृत्तिं च मोहमेव च पाण्डव। न द्वेष्टि संप्रवृत्तानि न
निवृत्तानि काङ्क्षति।।
14 / 23 उदासीनवदासीनो गुणैर्यो न विचाल्यते। गुणा वर्तन्त इत्येव योऽवतिष्ठति
नेङ्गते।।
14 / 24 समदुःखसुखः स्वस्थः समलोष्टाश्मकाञ्चनः। तुल्यप्रियाप्रियो
धिरस्तुल्यनिन्दात्मसंस्तुतिः।।
14 / 25 मानापमानयोस्तुल्यस्तुल्यो मित्रारिपक्षयोः। सर्वारम्भपरित्यागी गुणातीतः
स उच्यते।।
14 / 26 मां च योऽव्यभिचारेण भक्तियोगेन सेवते। स गुणानसमतीत्यैतान्ब्रह्मभूयाय
कल्पते।।
14 / 27 ब्रह्मणो हि प्रतिष्ठाहममृतस्याव्ययस्य च। शाश्वतस्य च धर्मस्य
सुखस्यैकान्तिकस्य च।।
ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे
श्रीकृष्णार्जुनसंवादे गुणत्रयविभागयोगो नाम चतुर्दशोऽध्यायः।।
Chant अथ पञ्चदशोऽध्याय
Go To Top
ऊपर जाने के लिये
श्रीभगवानुवाच
15 / 1 ऊर्ध्वमूलमधःशाकमश्वत्थं प्राहुरव्ययम्। छन्दांसि यस्य पर्णानि यस्तं वेद स
वेदवित्।।
15 / 2 अधश्चोर्ध्वं प्रसृतास्तस्य शाखा गुणप्रवृद्धा विषयप्रवालाः। अधश्च
मूलान्यनुसंततानि कर्मानुबन्धीनि मनुष्यलोके।।
15 / 3 न रूपमस्येह तथोपलभ्यते नान्तो न चादिर्न च संप्रतिष्ठा।अश्वत्थमेनं
सुविरूढमूलमसङ्गशस्त्रेण दृढेन छित्वा।।
15 / 4 ततः पदं तत्परिमार्गितव्यं यस्मिन्गता न निवर्तन्ति
भूयः। तमे चाद्यं पुरुषं प्रपत्ये यतः प्रवृत्तिः प्रसृता पुराणी।।
15 / 5 निर्मानमोहा जितसङ्गदोषा अध्यात्मनित्या
विनिवृत्तकामाः। द्वन्द्वैर्विमुक्ताः सुखदुःखसंज्ञैर्गच्छन्त्यमूढाः पदमव्ययं तत्।।
15 / 6 न तद्भासयते सूर्यो न शशाङ्को न पावकः। यद्गत्वा न निवर्तन्ते तद्धाम परमं
मम।।
15 / 7 ममैवांशो जीवलोके जीवभूतः सनातनः।
मनःषष्ठानीन्द्रियाणि प्रकृतिस्थानि कर्षति।।
15 / 8 शरीरं यदवाप्नोति यच्चाप्युत्क्रमतीश्वरः। गृहीत्वैतानि संयाति
वायुर्गन्धानिवाशयात्।।
15 / 9 श्रोत्रं चक्षुः स्पर्शनं च रसनं घ्राणमेव च।
अधिष्ठाय मनश्चायं विषयानुपसेवते।।
15 / 10 उत्क्रामन्तं स्थितं वापि भुञ्जानं वा गुणान्वितम्। विमूढा नानुपश्यन्ति
पश्यन्ति ज्ञानचक्षुषः।।
15 / 11 यतन्तो योगिनश्चैनं पश्यन्त्यात्मन्यवस्थितम्। यतन्तोऽप्यकृतात्मानो नैनं
पश्यन्त्यचेतसः।।
15 / 12 यदादित्यगतं तेजो जगद्भासयतेऽखिलम्। यच्चन्द्रमसि यच्चाग्नौ तत्तेजो विद्धि
मामकम्।।
15 / 13 गामाविश्य च भूतानि धारयाम्यहमोजसा। पुष्णामि चौषधीः सर्वाः सोमो भूत्वा
रसात्मकः।।
15 / 14 अहं वैश्वानरो भूत्वा प्राणिनां देहमाश्रितः। प्राणापानसमायुक्तः
पचाम्यन्नं चतुर्विधम्।।
15 / 15 सर्वस्य चाहं हृदि संनिविष्टो मत्तः स्मृतिर्ज्ञानमपोहनं च। वेदैश्च
सर्वैरहमेव वेद्यो वेदान्तकृद्वेदविदेव चाहम्।।
15 / 16 द्वाविमौ पुरुषौ लोके क्षरश्चाक्षर एव च। क्षरः
सर्वाणि भूतानि कूटस्थोऽक्षर उच्यते।।
15 / 17 उत्तमः पुरुषस्त्वन्यः परमात्मेत्युदाहृतः। यो लोकत्रयमाविश्य बिभर्तयव्यय
ईश्वरः।।
15 / 18 यस्मात्क्षरमतीतोऽहमक्षरादपि चोत्तमः। अतोऽस्मि लोके वेदे च प्रथितः
पुरुषोत्तमः।।
15 / 19 यो मामेवमसंमूढो जानाति पुरुषोत्तमम्। स सर्वविद्भजति मां सर्वभावेन भारत।।
15 / 20 इति गुह्यतमं शास्त्रमिदमुक्तं मयानघ। एतद्बुद्ध्वा
बुद्धिमान्स्यात्कृतकृत्यश्च भारत।।
ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे
श्रीकृष्णार्जुनसंवादे पुरुषोत्तमयोगो नाम पञ्चदशोऽध्यायः।।
Chant अथ षोडशोऽध्यायः
Go To Top
ऊपर जाने के लिये
श्रीभगवानुवाच
16 / 1 अभयं सत्त्वसंशुद्धिर्ज्ञानयोगव्यवस्थितिः। दानं दमश्च यज्ञश्च स्वाध्यास्तप
आर्जवम्।।
16 / 2 अहिंसा सत्यमक्रोधस्त्यागः शान्तिरपैशुनम्। दया
भूतेष्वलोलुप्त्वं मार्दवं ह्रीचापलम्।।
16 / 3 तेजः क्षमा धृतिः शौचमद्रोहोनातिमानिता। भवन्ति संपदं
दैवीमभिजातस्य भारत।।
16 / 4 दम्भो दर्पोऽभिमानश्च क्रोधः पारुष्यमेव च। अज्ञानं चाभिजातस्य पार्थ
संपदमासुरीम्।।
16 / 5 दैवी संपद्विमोक्षाय निबन्धायासुरी मता। मा शुचः संपदं दैवीमभीजातोऽसि
पाण्डव।।
16 / 6 द्वौ भूतसर्गौ लोकेऽसमिन्दैव आसुर एव च। दैवो विस्तरशः प्रोक्त आसुरं पार्थ
मे श्रृणु।।
16 / 7 प्रवृत्तिं च निवृत्तिं च जना न विदुरासुराः। न शौचं
नापि चाचारो न सत्यं तेषु विद्यते।।
16 / 8 असत्यमप्रतिष्ठं ते जगदाहुरनीश्वरम्। अपरस्परसंभूतं किमन्यत्कामहैतुकम्।।
16 / 9 एतां दृष्टिमवष्टभ्य नष्टात्मानोऽल्पबुद्धयः। प्रभवन्त्युग्रकर्माणः क्षयाय
जगतोऽहिताः।।
16 / 10 काममाश्रित्य दुष्पूरं दम्भमानमदान्विताः।
मोहाद्गृहीत्वासद्ग्राहान्प्रवर्तन्तेऽशुचिव्रताः।।
16 / 11 चिन्तामपरिमेयां च प्रलयान्तामुपाश्रिताः। कामोपभोगपरमा एतावदिति निश्चिताः।।
16 / 12 आशापाशशतैर्बद्धाः कामक्रोधपरायणाः। ईहन्ते कामभोगार्थमन्यायेनार्थसंचयान्।।
16 / 13 इदमद्य मया लब्धमिमं प्राप्स्ये मनोरथम्। इदमस्तीदमपि मे भविष्यति पुनर्धनम्।।
16 / 14 असौ मया हतः शत्रुरहनिष्ये चापरानपि। ईश्वरोऽहमहं भोगी सिद्धोऽहं बलवान्सुखी।।
16 / 15 आढ्योऽभिजनवानस्मिकोऽन्योऽस्ति सदृशो मया। यक्ष्ये दास्यामि मोदिष्य
इत्यज्ञानविमोहिताः।।
16 / 16 अनेकचित्तविभ्रान्ता मोहजालसमावृताः। प्रसक्ताः कामभोगेषु पतन्ति नरकेऽशुचौ।।
16 / 17 आत्मसंभाविताः स्तब्धा धनमानमदान्विताः। यजन्ते नामयज्ञैस्ते दम्भेनविधिपूर्वकम्।।
16 / 18 अहंकारं बलं दर्पं कामं क्रोधं च संश्रिताः। मामात्मपरदेहेषु
प्रद्विषन्तोऽभ्यसूयकाः।।
16 / 19 तानहं द्विषतः क्रूरानसंसारेषु नराधमान्। क्षिपाम्यजस्रमशुभानासुरीष्वेव
योनिषु।।
16 / 20 आसुरीं योनिमापन्ना मूढा जन्मनि जन्मनि। मामप्राप्यैव कौन्तेय ततो
यान्त्यधमां गतिम्।।
16 / 21 त्रिविधं नरकस्येदं द्वारं नाशनमात्मनः। कामः क्रोधस्तथा
लोभस्तस्मादेतत्त्रयं त्यजेत्।।
16 / 22 एतैर्विमुक्तः कौन्तेय तमोद्वारैस्त्रिभिर्नरः।
आचरत्यात्मनः श्रेयस्ततो याति परां गतिम्।।
16 / 23 यः शास्त्रविधिमुत्सृज्य वर्तते कामकारतः। न स
सिद्धिमवाप्नोति न सुखं न परां गतिम्।।
16 / 24 तस्माच्छास्त्रं प्रमाणं ते कार्याकार्यव्यवस्थितौ। ज्ञात्वा
शास्त्रविधानोक्तं कर्म कर्तुमिहार्हसि।।
ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे
श्रीकृष्णार्जुनसंवादे दैवासुरसम्पद्विभागयोगो नाम षोडशोऽध्यायः।।
Chant अथ सप्तदशोऽध्याय
Go To Top
ऊपर जाने के लिये
अर्जुन उवाच
17 / 1 ये शास्त्रविधिमुत्सृज्य यजन्ते श्रद्धयान्विताः।
तेषां निष्ठा तु का कृष्ण सत्त्वमाहो रजस्तमः।।
श्रीभगवानुवाच
17 / 2 त्रिविधा भवति श्रद्धा देहिनां सा स्वभावजा। सात्विकी राजसी चैव तामसी चैति
तां श्रृणु।।
17 / 3 सत्त्वानुरूपा सर्वस्य श्रद्धा भवति भारत। श्रद्धामयोऽयं पुरुषो यो
यच्छ्रद्धः स एव सः।।
17 / 4 यजन्ते सात्त्विका देवान्यक्ष्रक्षांसि राजसाः। प्रेतान्भूतगणांश्चान्ये
यजन्ते तामसा जनाः।।
17 / 5 अशास्त्रविहितं घोरं तप्यन्ते ये तपो जनाः।
दम्भाहंकारसंयुक्ताः कामरागबलान्विताः।।
17 / 6 कर्शयन्तः शरीस्थं भूतग्राममचेतसः। मां
चैवान्तःशरीरस्थं तान्विद्ध्यासुरनिश्चयान्।।
17 / 7 आहारस्त्वापि सर्वस्य त्रिविधो भवति प्रियः। यज्ञस्तपस्तथा दानं तेषां
भेदमिमं श्रृणु।।
17 / 8 आयुःसत्त्वबलारोग्यसुखप्रीतिविवर्धनाः। रस्याः स्निग्धाः स्थिरा हृद्या आहाराः
सात्त्विकप्रियाः।।
17 / 9 कट्वम्ललवणात्युष्णतीक्ष्णरूक्षविदाहिनः। आहारा
रासस्येष्टा दुःखशोकामयप्रदाः।।
17 / 10 यातयामं गतरसं पूति पर्युषितं च यत्। उच्छिष्टमपि चामेध्यं भोजनं
तामसप्रियम्।।
17 / 11 अफलाकाङ्क्षिभिर्यज्ञो विधिदृष्टो य इज्यते। यष्टव्यमेवेति मनः समाधाय स
सात्त्विकः।।
17 / 12 अभिसंधाय तु फलं दम्भार्थमपि चैव यत्। इज्यते भरतश्रेष्ठ तं यज्ञं विद्धि
राजसम्।।
17 / 13 विधिहीनमसृष्टान्नं मन्त्रहीनमदक्षिणम्। श्रद्धाविरहितं यज्ञं तामसं
परिचक्षते।।
17 / 14 देवद्विजगुरुप्राज्ञपूजनं शौचमार्जवम्। ब्रह्मचर्यमहिंसा च शारीरं तप उच्यते।।
17 / 15 अनुद्वेगकरं वाक्यं सत्यं प्रियहितं च यत्। स्वाध्यायाभ्यसनं चैव वाङ्मयं
तप उच्यते।।
17 / 16 मनःप्रसाद सोम्यत्वं मौनमात्मविनिग्रहः।
भावसंशुद्धिरित्येतत्तपो मानसमुच्यते।।
17 / 17 श्रद्धया परया तप्तं तपस्तत्त्रिविधं नरैः। अफलाकीङ्क्षिभिर्युक्तैः
सात्त्विकं परिचक्षते।।
17 / 18 सत्कारमानपूजार्थं तपो दम्भेन चैव यत्। क्रियते तदिह प्रोक्तं राजसं
चलमध्रुवम्।।
17 / 19 मूढग्राहेणात्मनो यत्पीडया क्रियते तपः। रस्योत्सादनार्थं वा
तत्तामसमुदाहृतम्।।
17 / 20 दातव्यमिति यद्दानं दीयतेऽनुपकारिणे। देशे काले च पात्रे च तद्दानं सात्त्विकं
स्मृतम्।।
17 / 21 यत्तु प्रत्युपकारार्थं फलमुद्दिश्य वा पुनः । दीयते
च परिक्लिष्टं तद्दानं राजसं स्मृतम्।।
17 / 22 अदेशकाले यद्दानमपात्रेभ्यश्च दीयते। असत्कृतमवज्ञातं तत्तामसमुदाहृतम्।।
17 / 23 ॐ तत्सदिति निर्देशो ब्रह्मणस्त्रिविधः स्मृतः। ब्राह्मणास्तेन
वेदाश्च यज्ञाश्च विहिताः पुरा।।
17 / 24 तस्मादोमित्युदाहृत्य यज्ञदानतपःक्रियाः। प्रवर्तन्ते
विधानोक्ताः सततं ब्रह्मवादिनाम्।।
17 / 25 तदित्यनभिसंधाय फलं यज्ञतपःक्रियाः । दानक्रियाश्च विविधाः क्रियन्ते
मोक्षकाङ्क्षिभिः।।
17 / 26 सद्भावे साधुभावे च सदित्येतत्प्रयुज्यते। प्रशस्ते
कर्मणि तथा सच्छब्दः पार्थ युज्यते।।
17 / 27 यज्ञे तपसि दाने च स्थितः सदिति चोच्यते। कर्म चैव तदर्थीयं
सदित्येवाभिधीयते।।
17 / 28 अश्रद्धया हुतं दत्तं तपस्तप्तं कृतं च यत्। असदित्युच्यते पार्थ न च
तत्प्रेत्य नो इह।।
ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे
श्रीकृष्णार्जुनसंवादे श्रद्धात्रयविभागयोगो नाम सप्तदशोऽध्यायः।।
Chant अथाष्टादशोऽध्यायः
Go To Top
ऊपर जाने के लिये
अर्जुन उवाच
18 / 1 संन्यासस्य महाबाहो तत्त्वमिच्छामि वेदितुम्। त्यागस्य च हृषीकेश
पृथक्केशिनिषूदन।।
श्रीभगवानुवाच
18 / 2 काम्यानां कर्माणां न्यासं संन्यासं कवयो विदुः। सर्वकर्मफलत्यागं
प्राहुस्त्यागं विचक्षणाः।।
18 / 3 त्याज्यं दोषवदित्येके कर्म प्राहुर्मनीषिणः। यज्ञदानतपःकर्म न त्याज्यमिति
चापरे।।
18 / 4 निश्चयं श्रृणु मे तत्र त्यागे भरतसत्तम। त्यागो हि पुरुषव्याघ्र त्रिविधः
संप्रकीर्तितः।
18 / 5 यज्ञदानतपः कर्म न त्याज्यं
कार्यमेव तत्। यज्ञो दानं तपश्चैव पावनानि मनीषिणाम्।।
18 / 6 एतान्यपि तु कर्माणि सङ्गं त्यक्त्वा फलानि च। कर्तव्यानीति मे पार्थ
निश्चितं मतमुत्तमम्।।
18 / 7 नियतस्य तु संन्यासः कर्मणो नोपपद्यते। मोहात्तस्य परित्यागस्तामसः
परिकीर्तितः।।
18 / 8 दुःखमित्येव यत्कर्म कायक्लेशभयात्त्यजेत्। स कृत्वा राजसं त्यागं नैव
त्यागफलं लभेत्।।
18 / 9 कार्यमित्येव यत्कर्म नियतं क्रियतेऽर्जुन। सङ्गं
त्यक्त्वा फलं चैव स त्यागः सात्त्विको मतः।।
18 / 10 न द्वेष्ट्यकुशलं कर्म कुशले नानुषज्जते। त्यागी
सत्त्वसमाविष्टो मेधावी छिन्नसंशयः।।
18 / 11 न हि देहभृता शक्यं त्यक्तुं कर्माण्यशेषतः। यस्तु कर्मफलत्यागी स
त्यागीत्यभिधीयते।।
18 / 12 अनिष्टमिष्टं मिश्रं च त्रिविधं कर्मणः फलम्। भवत्यत्यागिनां
प्रेत्य न तु संन्यासिनां क्वचित्।।
18 / 13 पञ्चैतानि महाबाहो कारणानि निबोध मे। सांख्ये कृतान्ते प्रोक्तानि सिद्धये
सर्वकर्मणाम्।।
18 / 14 अधिष्ठानं तथा कर्ता करणं च पृथग्विधम्। विविधाश्च पृथक्चेष्टा देवं
चैवात्र पञ्चमम्।।
18 / 15 शरीरवाङ्मनोभिर्यत्कर्म प्रारभते नरः। न्याय्यं वा विपरीतं वा पञ्चैते तस्य
हेतवः।।
18 / 16 तत्रैवं सति कर्तारमात्मानं केवलं तु यः ।
पश्यत्यकृतबुद्धित्वान्न स पश्यति दुर्मतिः।।
18 / 17 यस्य नाहंकृतो भावो बुद्धिर्यस्य न लिप्यते। हत्वापि स इमाँल्लोकान्न हन्ति
न निबध्यते।।
18 / 18 ज्ञानं ज्ञेयं परिज्ञाता त्रिविधा कर्मचोदना। करणं कर्म कर्तेति त्रिविधः
कर्मसंग्रहः।।
18 / 19 ज्ञानं कर्म च कर्ता च त्रिदैव गुणभेदतः। प्रोच्यते गुणसंख्याने यथावच्छृणु
तान्यपि।।
18 / 20 सर्वभूतेषु येनैकं भावमव्ययमीक्षते। अविभक्तं विभक्तेषु तज्ज्ञानं विद्धि
सात्त्विकम्।।
18 / 21 पृथक्त्वेन तु यज्ज्ञानं नानाभावन्पृथग्विधान्। वेत्ति सर्वेषु भूतेषु
तज्ज्ञानं विद्धि राजसम्।।
18 / 22 यत्तु कृत्स्नवदेकस्मिन्कार्ये सक्तमहैतुम्। अतत्त्वार्थवदल्पं च
तत्तामसमुदाहृतम्।।
18 / 23 नियतं सङ्गरहितमरागद्वेषतः कृतम्। अफलप्रेप्सुना कर्म
यत्तत्सात्त्विकमुच्यते।।
18 / 24 यत्तु कामेप्सुना कर्म साहङ्कारेण वा पुनः। क्रियते बहुलायासं
तद्राजसमुदाहृतम्।।
18 / 25 अनुबन्धं क्षयं हिंसामनवेक्ष्य च पौरुषम्। मोहादारभ्यते कर्म
यत्तत्तामसमुच्यते।।
18 / 26 मुक्तसङ्गोऽनहंवादी धृत्युत्साहसमन्वितः। सिद्ध्यसिद्ध्योर्निर्विकारः कर्ता
सात्त्विक उच्यते।।
18 / 27 रागी कर्मफलप्रेप्सुर्लुब्धो हिंसात्मकोऽशुचिः। हर्षशोकान्वितः कर्ता राजसः
परिकीर्तितः।।
18 / 28 अयुक्तः प्राकृतः स्तब्धः शठो नैष्कृतिकोऽलसः। विषादी दीर्घसूत्री च कर्ता
तामस उच्यते।।
18 / 29 बुद्धेर्भेदं धृतेश्चैव गुणस्त्रिविधं श्रृणु। प्रोच्यमानमशेषेण
पृथक्त्वेन धनंजय।।
18 / 30 प्रवृत्तिं च निवृत्तिं च कार्याकार्ये भयाभये। बन्धं मोक्षं च या वेत्ति
बुद्धिः सा पार्थ सात्त्विकी।।
18 / 31 यया धर्ममधर्मं च कार्यं चाकार्यमेव च। अयथावत्प्रजानाति बुद्धिः सा पार्थ
राजसी।।
18 / 32 अधर्मं धर्ममिति या मन्यते तमसावृता।
सर्वार्थानविपरीतांश्च बुद्धिः सा पार्थ तामसी।।
18 / 33 धृत्या यया धारयते मनः प्राणेन्द्रियक्रियाः। योगेनाव्याभिचारिण्या धृतिः
सा पार्थ सात्त्विकी।।
18 / 34 यया तु धर्मकामार्थान्धृत्या धारयतेऽर्जुन। प्रसङ्गेन फलाकाङ्क्षी
धृतिः सा पार्थ राजसी।।
18 / 35 यया स्वप्नं भयं शोकं विषादं मदमेव च। न विमुञ्चति दुर्मेधा धृतिः सा पार्थ
तामसी।।
18 / 36 सुखं त्विदानीं त्रिविधं श्रृणु मे भरतर्षभ। अभ्यासाद्रमते यत्र दुःखान्तं
च निगच्छति।।
18 / 37 यत्तदग्रे विषमिव परिणामेऽमृतोपमम्। तत्सुखं सात्त्विकं
प्रोक्तमात्मबुद्धिप्रसादम्।।
18 / 38 विषयेन्द्रियसंयोगाद्यत्तदग्रेऽमृतोपमम्। परिणामे
विषमिव तत्सुखं राजसं स्मृतम्।।
18 / 39 यदग्रे चानुबन्धे च सुखं मोहनमात्मनः। निद्रालस्यप्रमादोत्थं
तत्तामसमुदाहृतम्।।
18 / 40 न तदस्ति पृथिव्यां वा दिवि देवेषु वा पुनः। सत्त्वं
प्रकृतिजैर्मुक्तं यदेभिः स्यात्त्रिभिर्गुणैः।।
18 / 41 ब्राह्मणक्षत्रियविशां शूद्राणां च परंतप। कर्माणि प्रविभक्तानि
स्वभावप्रभवैर्गुणैः।।
18 / 42 शमो दमस्तपः शौचं क्षान्तिरार्जवमेव च। ज्ञानं विज्ञानमास्तिक्यं
ब्रह्मकर्म स्वभावजम्।।
18 / 43 शौर्यं तेजो धृतिर्दाक्ष्यं युद्धे चाप्यपलानम्। दानमीश्वरभावश्च क्षात्रं
कर्म स्वभावजम्।।
18 / 44 कृषिगौरक्ष्यवाणिज्यं वैश्यकर्म स्वभावजम्। परिचर्यात्मकं कर्म शूद्रस्यापि
स्वभावजम्।।
18 / 45 स्वे स्वे कर्मण्यभिरतः संसिद्धिं लभते नरः। स्वकर्मनिरतः सिद्धिं यथा
विन्दति तच्छृणु।।
18 / 46 यतः प्रवृत्तिर्भूतानां येन सर्वमिदं ततम्। स्वकर्मणा तमभ्यर्च्य सिद्धिं
विन्दति मानवः।।
18 / 47 श्रेयान्स्वधर्मो विगुणः परधर्मात्स्वनुष्ठितात्। स्वभावनियतं कर्म कुर्वन्नाप्नोति
किल्बिषम्।।
18 / 48 सहजं कर्म कौन्तेय सदोषमपि न त्यजेत्। सर्वारम्भा हि दोषेण
धूमेनाग्निरिवावृताः।।
18 / 49 असक्तबुद्धिः सर्वत्र जितात्मा विगतसर्पृहः। नैष्कर्म्यसिद्धिं परमां
संन्यासेनाधिगच्छति।।
18 / 50 सिद्धिं प्राप्तो यथा ब्रह्म तथाप्नोति निबोध मे। समासेनैव कौन्तेय निष्ठा
ज्ञानस्य या परा।।
18 / 51 बुद्ध्या विशुद्धया युक्तो धृत्यत्मानं नियम्य च।
शब्दादीन्विषयांस्त्यक्त्वा रागद्वेषौ व्युदस्य च।।
18 / 52 विविक्तसेवी लघ्वाशी यतवाक्कायमानसः। ध्यानयोगपरो नित्यं वैराग्यं
समुपाश्रितः।
18 / 53 अहंकारं बलं दर्पं कामं क्रोधं परिग्रहम्। विमुच्य निर्ममः शान्तो
ब्रह्मभूयाय कल्पते।।
18 / 54 ब्रह्मभूतः प्रसन्नात्मा न शोचति न काङ्क्षति। समः सर्वेषु मद्भक्तिं लभते
पराम्।।
18 / 55 भक्त्या मामभिजानाति यावान्यश्चास्मि तत्त्वतः। ततो मां तत्त्वतो ज्ञात्वा
विशते तदन्तरम्।।
18 / 56 सर्वकर्माण्यपि सदा कुर्वाणो मद्व्यपाश्रयः। मत्प्रसादादवाप्नोति शाश्वतं
पदमव्ययम्।।
18 / 57 चेतसा सर्वकर्माणि मयि संन्यस्य मत्परः। बुद्धियोगमुपाश्रित्य मच्चित्तः
सततं भव।।
18 / 58 मच्चितः सर्वदुर्गाणि मत्प्रसादात्तरिष्यसि। अथ चेत्त्वमहंकारान्न
श्रोष्यसि विनङ्क्ष्यसि।।
18 / 59 यद्हंकारमाश्रित्य न योत्स्य इति मन्यसे। मिथ्यैष व्यवसायस्ते
प्रकृतिस्त्वां नियोक्ष्यति।।
18 / 60 स्वभावजेन कौन्तेय निबद्धः स्वेन कर्मणा।
कर्तुं नेच्छसि यन्मोहात्करिष्यस्यवशोऽपि तत्।।
18 / 61 ईश्वरः सर्वभूतानां हृद्देशेर्जुन तिष्ठति। भ्रामयन्सर्वभूतानि
यन्त्रारूढानि मायया।।
18 / 62 तमेव शरणं गच्छ सर्वभावेन भारत। तत्प्रसादात्परां
शान्तिं स्थानं प्राप्स्यसि शाश्वतम्।।
18 / 63 इति ते ज्ञानमाख्यातं गुह्याद्गुह्यतरं मया। विमृश्यैतदशैषेण यथेच्छसि तथा
कुरु।।
18 / 64 सर्वगुह्यतमं भूयः श्रृणु मे परमं वचः। इष्टोऽसि मे दृढमिति ततो वक्ष्यामि
ते हितम्।।
18 / 65 मन्मना भव मद्भक्तो मद्याजी मां नमस्कुरु। मामेवैष्यसि सत्यं ते प्रतिजाने
प्रियोऽसि मे।।
18 / 66 सर्वधर्मान्परित्यज्य मामेकं शरणं व्रज। अहं त्वा सर्वपापेभ्यो
मोक्षयिष्यामि मा शुचः।।
18 / 67 इदं ते नातपस्काय नाभक्ताय कदाचन। न चाशुश्रूषवे वाच्यं न च मां योऽभ्यसूयति।।
18 / 68 य इमं परमं गुह्यं मद्भक्तेष्वभिधास्यति। भक्तिं मयि परां कृत्वा
मामेवैष्यत्यसंशयः।।
18 / 69 न च तस्मान्मनुष्येषु कश्चिन्मे प्रियकृत्तमः। भविता न च मे तस्मादन्यः
प्रियतरो भुवि।।
18 / 70 अध्येष्यते च य इमं धर्म्यं संवादमावयोः। ज्ञानयज्ञेन तेनाहमिष्टः स्यामिति
मे मतिः।।
18 / 71 श्रद्धावाननसूयश्च श्रृणुयादपि यो नरः। सोऽपि मुक्तः
शुभाँल्लोकान्प्राप्नुयात्पुण्यकर्मणाम्।।
18 / 72 कच्चिदेतच्छ्रुतं पार्थ त्वयैकाग्रेण चेतसा। कच्चिदज्ञानसंमोहः प्रनष्टस्ते
धनंजय।।
अर्जुन उवाच
18 / 73 नष्टो मोहः समृतिर्लब्धा त्वत्प्रसादान्मयाच्युत।
स्थितोऽस्मि गतसन्देहः करिष्ये वचनं तव।।
संजय उवाच
18 / 74 इत्यहं वासुदेवस्य पार्थस्य च महात्मनः। संवादमिममश्रौषमद्बुतं रोमहर्षणम्।।
18 / 75 व्यासप्रसादाच्छ्रुतमवानेतद्गुह्यमहं परम्। योगं
योगेश्वरात्कृष्णात्साक्षात्कथयतः स्वयम्।।
18 / 76 राजन्संस्मृत्य संस्मृत्य संवादमिममद्भुतम्। केशवार्जुनयोः पुण्यं हृष्यामि
च मुहर्मुहः।।
18 / 77 तच्च संस्मृत्य संस्मृत्य रूपमत्यद्भुतं हरेः। विस्मयो मे महान्
राजन्हृष्यामि च पुनः पुनः।।
18 / 78 यत्र योगेश्वरः कृष्णो यत्र पार्थो धनुर्धरः। तत्र श्रीर्विजयो भूतिर्ध्रुवा
नीतिर्मतिर्मम।।
ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे
श्रीकृष्णार्जुनसंवादे मोक्षसंन्यासयोगो नामाष्टादशोऽध्यायः।।
इति श्रीमद्भगवद्गीता संपूर्णा।
Go To Top
ऊपर जाने के लिये |
